Filipp Dienisowicz Bobkow (ros. Фили́пп Дени́сович Бобко́в, ur. 1 grudnia 1925 we wsi Czerwona Kamjanka w rejonie aleksandryjskim, zm. 17 czerwca 2019 w Moskwie) - funkcjonariusz KGB, generał armii, I zastępca przewodniczącego KGB w latach 1985-1991.

Życiorys

Od 1929 mieszkał z rodziną w Donbasie, od 1932 w Makiejewce, skąd po ataku Niemiec na ZSRR 1941 uciekł do obwodu kemerowskiego. Pracował na budowach w mieście Lenińsk Kuźniecki, gdzie został wybrany do fabrycznej organizacji komsomolskiej, potem II sekretarzem komitetu fabrycznego. Od grudnia 1942 w Armii Czerwonej, pomocnik dowódcy plutonu i komsorgom batalionu strzelców, potem dowódca plutonu.

Walczył na Froncie Zachodnim, uczestnik operacji rżewsko-wiaziemskiej, gdzie został ranny, później brał udział w bitwie pod Smoleńskiem, pod Mohylewem i w zimowych walkach na Białorusi na początku 1944, gdzie został po raz drugi ranny i wskutek tego do lata 1944 przebywał w szpitalu. Po powrocie na front walczył nad Bałtykiem, m.in. w Kurlandii. Szlak bojowy zakończył na Łotwie. Od 1944 w WKP(b).

Służba w organach kontrwywiadu

Po wojnie podjął studia w szkole kontrwywiadu Smiersz przy Leningradzkim Okręgu Wojskowym, po ukończeniu której 1946 skierowany do pracy w centralnym aparacie Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR. Pracował w V Zarządzie (tajno-politycznym) wykonując pracę operacyjną, od 1952 roku szef kolejno 2 i Wydziału 1 Oddziału V Zarządu, następnie szef 1 Wydziału i zastępca szefa IV Zarządu.

Od 1954 w organach Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego przy Radzie Ministrów ZSRR.

Od 1955 sekretarz partyjnej organizacji IV Zarządu KGB oraz zastępca szefa 1 Wydziału, od 1956 szef 1 wydziału w IV Zarządzie KGB (kontrwywiad ideologiczny). W marcu 1956 brał udział w tłumieniu zamieszek w Tbilisi, 1956 ukończył zaocznie Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPZR, od 1960 szef 10 Oddziału II Zarządu Głównego KGB (kontrwywiad), od 1961 zastępca szefa II Zarządu Głównego KGB, od 1965 w stopniu generała majora.

Od 1968 zastępca szefa V Zarządu KGB, od maja 1969 do stycznia 1983 jego szef; głównym zadaniem tego Zarządu była „walka z dywersją ideologiczną, elementami antysowieckimi, profilaktyka i zapobieganie masowym nieporządkom”. Od 18 stycznia 1983 zastępca przewodniczącego KGB, a od 5 grudnia 1985 do 29 stycznia 1991 I zastępca przewodniczącego KGB, od 30 października 1987 w stopniu generała armii. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR XI kadencji, 1986-1990 członek KC KPZR. Od 1992 kierownik Zarządu Analitycznego holdingu AO Grupa „MOST”.

Aktywny komentator dawnych i bieżących wydarzeń w ZSRR, Rosji i na świecie, przyjaźni się z prezydentem Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem.