Wiktor Barannikow ros.: Виктор Павлович Баранников (ur. 20 października 1940, zm. 21 lipca 1995) – generał armii, szef radzieckich i rosyjskich służb bezpieczeństwa w okresie rozpadu Związku Radzieckiego. Był ministrem spraw wewnętrznych Rosji od września 1990 do sierpnia 1991 roku, ministrem spraw wewnętrznych ZSRR po puczu sierpniowym przeciw Gorbaczowowi od sierpnia 1991 do stycznia 1992 roku. Po rozpadzie Związku Radzieckiego został ministrem bezpieczeństwa i spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej (grudzień 1991 – styczeń 1992).

Barannikow zapoczątkował przekazywanie władzy pozostającej w gestii Ministerstwa Spraw Wewnętrznych poszczególnym republikom i nakazał milicji trzymać się z dala od politycznego chaosu ogarniającego stolicę. Został zdymisjonowany przez prezydenta w końcu lipca 1993 roku. Jako pretekst wykorzystano incydent z udziałem podległych mu Wojsk Ochrony Pogranicza na granicy radziecko-afgańskiej oraz rozrzutny tryb życia jego żony Ludmiły, który kosztował podatników ok. 100 tysięcy dolarów. W czasie zbrojnego przesilenia we wrześniu 1993 roku usiłował mediować pomiędzy Borysem Jelcynem a Dumą, która chciała przeciągnąć go na swoją stronę nominacją na stanowisko ministra bezpieczeństwa. Został aresztowany i uwięziony na kilka miesięcy, wkrótce po zwolnieniu zmarł na atak serca 22 lipca 1995 roku.