Aleksandr Jakowlewicz Suchariew (ros. Алекса́ндр Я́ковлевич Су́харев, ur. 11 października 1923 we wsi Małaja Treszczewka w obwodzie woroneskim) – radziecki prawnik, prokurator generalny ZSRR (1988-1990).

Życiorys

Od sierpnia 1939 pracował jako ślusarz zarządu budowlanego przy fabryce Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego w Woroneżu, później ślusarz w fabryce należącej do tego komisariatu, w sierpniu 1941 wstąpił do Armii Czerwonej i został kursantem w wojskowej szkole łączności w Woroneżu, następnie w Samarkandzie. Od grudnia 1941 dowódca plutonu łączności 237 pułku piechoty 69 Dywizji Piechoty w mieście Chirchiq w Uzbeckiej SRR, od lutego 1942 dowódca plutonu, zastępca dowódcy kompanii, później dowódca kompanii łączności, od 1943 szef łączności 237 pułku piechoty i p.o. szefa sztabu pułku. Od 1942 członek WKP(b). Walczył kolejno na Froncie Zachodnim, Froncie Centralnym, 2 Białoruskim i 1 Białoruskim, we wrześniu 1944 został ranny podczas forsowania Narwi i odesłany na leczenie. Od września 1945 służył w Woroneskim Okręgu Wojskowym, od czerwca 1946 wychowawca młodzieży robotniczej internatu 8 Woroneskiego Zakładu Remontu Wagonów, od lutego 1947 kierownik wydziału rejonowego komitetu Komsomołu, od października 1947 II sekretarz rejonowego komitetu Komsomołu, w styczniu-lutym 1948 instruktor Komitetu Obwodowego Komsomołu w Woroneżu. Od lutego 1948 zastępca kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji Komitetu Obwodowego Komsomołu w Woroneżu, 1950 ukończył Wszechzwiązkowy Zaoczny Instytut Prawniczy, od września 1950 był kolejno instruktorem, organizatorem odpowiedzialnym i kierownikiem sektora Wydziału Organów Komsomolskich KC Komsomołu. Od 1955 do kwietnia 1958 zastępca kierownika Wydziału Organów Komsomolskich KC Komsomołu, od kwietnia 1958 do grudnia 1959 instruktor Wydziału Organów Administracyjnych i Handlowo-Finansowych KC KPZR ds. RFSRR, 19959-1962 kierownik sektora Wydziału Organów Administracyjnych KC KPZR ds. RFSRR, 1964-1966 zastępca kierownika tego wydziału. Od czerwca 1966 do września 1970 kierownik sektora organów prokuratury, sądu i sprawiedliwości Wydziału Organów Administracyjnych KC KPZR, od 22 września 1970 I zastępca ministra sprawiedliwości ZSRR, od lutego 1984 do lutego 1988 minister sprawiedliwości RFSRR, jednocześnie od 1985 prezydent Stowarzyszenia Prawników Radzieckich. W 1978 został kandydatem nauk prawnych. Od lutego 1988 I zastępca prokuratora generalnego, a od 26 maja 1988 do października 1990 prokurator generalny ZSRR, następnie na emeryturze. Deputowany ludowy ZSRR.

Odznaczenia

• Order Rewolucji Październikowej
• Order Zasług dla Ojczyzny IV klasy
• Order Czerwonego Sztandaru (lipiec 1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie)
• * Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie)
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (październik 1942)
• Order Przyjaźni Narodów
• Order Czerwonej Gwiazdy (grudzień 1943)
• Order Znak Honoru

I medale.