Rozkaz NKWD nr 00447 w sprawie operacji represjonowania byłych kułaków, kryminalistów oraz innych elementów antysowieckich – tajny rozkaz wydany 30 lipca 1937 roku przez Nikołaja Jeżowa (na podstawie decyzji KC WKP(b) z 2 lipca 1937, z podpisem Stalina) zarządzający masową likwidację „elementów antyradzieckich”. Na jego podstawie została zrealizowana tzw. Operacja Kułacka NKWD, które - wielokrotnie przedłużana - stała się ważnym elementem Wielkiego Terroru lat 1936-1937.

Rozkaz nakazywał lokalnym naczelnikom NKWD sporządzić listy i aresztować ustaloną liczbę osób w rozbiciu na poszczególne republiki, kraje i obwody ZSRR. Przewidywał 8 rodzajów grup osób (określanych jako kontyngent) podlegających represji, w szczególności:

• byli kułacy, którzy wrócili do swoich miejsowości po odbyciu kar (np. deportowani w ramach operacji rozkułaczania czy kolektywizacji z początku lat 30. XX w.)
• osoby które kiedykolwiek należały do organizacji uznanych za antysowieckie, urzędnicy carscy, policjanci, re-emigranci;
• członkowie organizacji kozackich, białogwardyjskich i powstańczych, a także szpiegowsko-dywersyjnych, ujawnionych w oparciu o materiały śledcze czy operacyjne;
• różne grupy recydywistów kryminalnych;
• osoby z powyższych kontyngentów, które w momencie wydania rozkazu znajdowały się łagrach czy więzieniach.

Wyznaczone kontyngenty miały być w określonym terminie aresztowane i następnie skazane na karę śmierci przez rozstrzelanie bądz na karę łagru od 8 do 10 lat.

Rozkaz powoływał „trójki NKWD” do orzekania kar w poszczególnych rejonach ZSRR, które zaczęły działać 5 sierpnia 1937 roku. W ich skład wchodził przedstawiciel partii komunistycznej, prokuratury i NKWD.

Rozkaz nie powoływał się na żadne przepisy prawa karnego. Osoby represjonowane otrzymywały wyroki na podstawie tych samych artykułów, za które już kiedyś je osądzono, lub też - jeżeli wcześniej nie były represjonowane - na podstawie artykułów właściwych dla danego kontyngentu.

Kwoty kontyngentów, określone w rozkazie, były w toku rozwijania się operacji NKWD wielokrotnie przekroczone. W rezultacie tego rozkazu od sierpnia 1937 do września 1938 roku wydano zaocznie ponad 700 tys. wyroków śmierci, które w znacznej części wykonano. Wśród ofiar rozkazu było ok. 111 000 Polaków mieszkającymi w ZSRR, mieszkańców dawnego terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Ta ludobójcza operacja łączy się z operacją polską NKWD.