Podobnie jak w przypadku RWD-6 prototyp samolotu zbudowany został z pieniędzy społecznych. Zbudowany został specjalnie z myślą o uczestnictwie w zawodach Challange w 1934 roku. W konstrukcji uwzględniono przyczynę katastrofy, w której zginęli Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura, tzn. zbyt mało sztywne skrzydło. Pierwszy lot RWD-9 odbył się 4 grudnia 1933 roku. Samolot oblatał pilot doświadczalny RWD, Kazimierz Chorzewski. Prototyp napędzany był rzędowym silnikiem Menasco o mocy 195 kW (265 KM), 4 egz. w wersji RWD-9S posiadała prototypowe polskie silniki gwiazdowe z reduktorem Skoda GR-760 o mocy 213 kW (290 KM) konstrukcji inż. Stanisława Nowkuńskiego, a 4 kolejne egzemplarze w wersji RWD-9W z czechosłowackimi silnikami Walter Bora o mocy 162 kW (220 KM).

Innowacyjnością RWD-9 było: zastosowanie interceptorów sprzężonych z lotkami (dla poprawy sterowności poprzecznej na małych prędkościach), szczelinowe klapy również sprzężone z lotkami i slotami (dla obniżenia prędkości minimalnej), sprawny system składania skrzydła (czas jedynie 44 sekundy), podwozie z amortyzacją o dużym skoku i skutecznymi hamulcami (dla skrócenia dobiegu).

Samolot RWD-9S nr. rej. SP-DRD z nr. konkursowym 71, załoga kpt. Jerzy Bajan i mech. Gustaw Pokrzywka zajęła na Challange'u w 1934 I miejsce. II miejsce także należało do Polaków - samolot SP-DRC pilotowała załoga Stanisław Płonczyński i Stanisław Ziętek. Kolejne miejsca zajęte przez RWD-9S na tych zawodach to 7 i 15, ponadto RWD-9W w barwach Czechosłowacji zajął 8 miejsce (pilot Jan Anderle).

W samolocie SP-DRC, w katastrofie nad Zatoką Gdańską zginął lecący jako pasażer gen. Gustaw Orlicz-Dreszer z pilotem, kpt. Aleksandrem Łagiewskim w wyniku zawadzenia samolotem o taflę wody.

Losy poszczególnych egzemplarzy

• nr ser. 62 - znaki (brak) - silnik Menasco Buccaner - pierwszy prototyp wyposażony w rzędowy, skrzydła bez klap i płaskie szyby kabiny. Używany przez DWL do prób w locie, później przebudowany na RWD-20.
• nr ser. 90 - SP-DRF - silnik Skoda GR760 - w 1936 zniszczony w wypadku w Ustianowej - pilot kpt. E. Peterrk (komendant Wojskowego Ośrodka Szybowcowego) i mechanik (?) wyszli z niewielkimi obrażeniami.
• nr ser. 95 - SP-DRA - silnik Walter Bora - pozostawiony Algierze po uszkodzeniu silnika - sprzedany lotnictwu hiszpańskiemu - nr rej EM-W46 - rozbity 31.10.1936 koło Limoux (Francja) - zachował się oryginalny ster kierunku oraz drobne elementy.
• nr ser. 96 - SP-DRC - silnik Skoda GR760 - rozbity 16.07.1936 - prawdopodobnie zwadził o wodę, pojawiały się plotki o sabotażu (konstruktorów nie dopuszczono do wraku!). Śmierć ponieśli - pilot kpt. Aleksander Łagiewski i pasażer gen. Gustaw Orlicz-Dreszer.
• nr ser. 97 - SP-DRB - silnik Walter Bora - sprzedany lotnictwu hiszpańskiemu - nr rej EM-W50 (?) - dalsze losy nie znane.
• nr ser. 98 - OK-AMD - silnik Walter Bora - używany przez Czechosłowackie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - sprzedany 01.12.1937 - dalsze losy nie znane.
• nr ser. 99 - SP-DRD - silnik Skoda GR760 - Przekazany kpt. Bajanowi jako nagroda za zwycięstwo w Challange, później w latach 1936-1938 używany w Aeroklubie Warszawskim. Zniszczony we wrześniu 1939.
• nr ser 100 - SP-DRE - silnik Skoda GR760 - zakupiony przez francuski Ośrodek Prób Lotniczych (Centre d'Essai en Vol) w Villacoublay - nr rej. F-AKHE po zniszczeniu silnika nieumiejętną obsługą skasowany.
• nr ser 101 - OK-AMC - silnik Walter Bora - poważnie uszkodzony przed Challange - po naprawie używany przez Czechosłowackie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych - dalsze losy nie znane.

Rekonstrukcja samolotu

Fundacja Zabytki Polskiego Nieba przygotowuje rekonstrukcję samolotu RWD-9. Obecnie inicjatywa ta jest w fazie początkowej, gromadzone są materiały i opracowania, które pozwolą przygotować dokumentację techniczną rekonstruowanego samolotu.