Prace nad turbośmigłowym Tu-95 rozpoczęły się na początku lat 50 XX w. kiedy okazało się, że silniki tłokowe osiągnęły kres swoich możliwości technicznych a nowe silniki odrzutowe zużywają dużo paliwa i ograniczają zasięg samolotu. Prace nad samolotem rozpoczęły się 11 lipca 1951 a prototyp wykonał swój pierwszy lot 12 listopada 1952. Jako napęd posłużyły 4 podwójne silniki 2TW-2F. Maszyna prototypowa rozbiła się przy 17 locie 11 maja 1953 z powodu uszkodzenia przekładni. Drugi prototyp wzbił się w powietrze 11 maja 1955. Samolot napędzany był czterema silnikami TW-12 (NK-12) skonstruowanymi przez grupę inżynierów pod kierunkiem Austriaka Ferdynanda Brandnera. Produkcję seryjną rozpoczęto w styczniu 1956. Wziął bezpośredni udział w zrzucie Car Bomby - największej jądrowej bomby lotniczej w historii.

Warto zaznaczyć, że Tu-95 to próba odpowiedzi ZSRR na amerykański bombowiec strategiczny B-52 Stratofortress. Wielu ekspertów jest zdania, że Tu-95 stanowi rozwinięcie wykradzionych przez sowiecki wywiad planów wczesnej wersji B-52 - projektu 464-35 o identycznym układzie czterech silników turbośmigłowych (również o dwóch przeciwbieżnych śmigłach każdy) oraz skośnych skrzydłach.

Bombowce Tu-95 służące dzisiaj należą do wersji Tu-95MS6 (Bear H6, 32 egzemplarze) i Tu-95MS16 (Bear H16, 32 egzemplarze) i zostały wyprodukowane w latach 80 XX w. Pierwsza z tych wersji przenosi sześć pocisków Raduga Ch-55 (AS-15A) w komorze bombowej, a druga jest ponadto przystosowana do przenoszenia dalszych dziesięciu pocisków umieszczonych na zewnątrz kadłuba (lot z taką konfiguracją znacznie jednak pomniejsza zasięg samolotu). Ogółem 72 egzemplarze mogą przenieść 704 pociski, każdy z jedną głowicą jądrową, co stanowi obecnie (2007) około 20% rosyjskich strategicznych głowic jądrowych. W najbliższych latach wraz z wycofywaniem starszych systemów rakiet balistycznych ze służby odsetek ten będzie najprawdopodobniej wzrastać. Samolot ma pozostać w służbie co najmniej do 2015. Tak długą służbę zawdzięcza udanej i podatnej na modernizacje konstrukcji, jak również temu, że wznowienie produkcji nowoczesnych bombowców Tu-160 byłoby zbyt drogie. Bombowce Tu-95 bazują obecnie na dwóch lotniskach: Engels (Obwód saratowski) i Ukrainka (Kraj Chabarowski).

Producent - zakłady Aviakor

Konstruktor - Biuro konstrukcyjne Andrieja Tupolewa

Typ - Samolot bombowy, konstrukcja metalowa

Załoga - 7 (2 pilotów, 2 nawigatorów, mechanik pokładowy, strzelec-radiotelegrafista, operator systemów walki elektronicznej)

Lata produkcji - 1952-1965

Wycofanie ze służbyplanowane na rok 2015

Dane techniczne

Napęd - 4 x turbośmigłowe silniki Kuzniecow NK 12 Moc 4 x 15000 KM

Wymiary

• Rozpiętość - 50,04 m
• Długość - 49,1 m
• Wysokość - 13,30 m
• Powierzchnia nośna - 289,9 m²

Masy

• Własna - 80 000 kg
• Startowa - 185 000 kg
• Do lądowania - 135 000 kg
• Paliwa - ok. 75 000 kg

Osiągi

• Prędkość maks. - 830 km/h
• Pułap - 13 500 m
• Pułap praktyczny - 10 500 m
• Zasięg bez tankowania w powietrzu - 10500 km, z jednokrotnym tankowaniem w powietrzu - 14100 km
• Długotrwałość lotubez tankowania w powietrzu - 14 godz.
• Rozbieg - 2540 m

Dane operacyjne

Uzbrojenie - 15 000 kg bomb i pocisków kierowanych, jedno lub dwa działka pokładowe AM-23, Tu-95MS 2 x GSz-23 w ogonie samolotu kierowane zdalnie ze stanowiska operatora uzbrojenia.