Wiktor Czebrikow (ur. 27 kwietnia 1923, zm. 2 lipca 1999) – radziecki generał armii, działacz Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, polityk, przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego KGB (1982–1988).

Pracę w organach bezpieczeństwa rozpoczął w późnych latach pięćdziesiątych w Dniepropietrowsku, gdzie przez dłuższy czas był oficerem KGB. Prawdziwa kariera Czebrikowa rozpoczęła się w 1967 roku, gdy został ściągnięty do Moskwy przez Leonida Breżniewa, ówczesnego sekretarza KC KPZR. Objął wtedy objął stanowisko szefa zarządu kadr w KGB, a rok później funkcję zastępcy ówczesnego szefa KGB, Jurija Andropowa, którą sprawował aż do odejścia Andropowa z KGB, czyli do 1982 roku. Wgrudniu 1982 roku Czebrikow niespodziewanie zastąpił na stanowisku przewodniczącego KGB Witalija Fiedorczuka, który piastował tę funkcję tylko pół roku, po czym został mianowany ministrem spraw wewnętrznych. Następny awans otrzymał już następnego roku, w 1983 roku został awansowany do stopnia generała armii, a od grudnia 1983 roku był zastępcą członka Biura Politycznego, następnie w 1985 roku został mianowany jego członkiem. W 1987 roku Wiktor Czebrikow odwiedził Kubę. Celem podróży było odnowienie stosunków między KGB a kubańską Dyrekcją Generalną Wywiadu (Directorate General of Intelligence – DGI). Za odmienne od polityki Gorbaczowa cele wobec Zachodu, na początku października 1988 roku został usunięty z KGB. Przez następny rok Czebrikow pracował jako członek komisji KC do porządku prawnego. Przeszedł na emeryturę w 1989 roku.

Został odznaczony m.in. Medalem "Sierp i Młot" Bohatera Pracy Socjalistycznej, czterokrotnie Orderem Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru, trzykrotnie Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy, Orderem Aleksandra Newskiego oraz Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy.