Piotr Andriejewicz Pawlenko (ros. Пётр Андреевич Павленко, ur. 11 lipca 1899 w Petersburgu, zm. 16 czerwca 1951 w Moskwie) – radziecki pisarz i scenarzysta filmowy.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość spędził w Tbilisi. W 1920 ukończył technikum w Baku i został członkiem RKP(b), był funkcjonariuszem partyjnym w Armii Czerwonej i organizacjach partyjnych Zakaukazia, 1924-1927 pracował w przedstawicielstwie handlowym ZSRR w Turcji. Publikował reportaże i opowiadania na temat krajów Wschodu (zbiór opowiadań "Azjatskije Rasskazy" 1929, "Stambuł i Turcja" 1930). Na początku lat 30. podróżował po wschodnich rejonach ZSRR, w 1931 wydał powieść "Pustynia", a w 1932 księgę reportaży "Turkmenistan". Jednocześnie w 1932 opublikował powieść "Barrikady" (o Komunie Paryskiej), a w latach 1936-1937 powieść "Na Wostoke", przedstawiającą alternatywną historię zwycięstwa ZSRR pod wodzą Stalina na Dalekim Wschodzie. W 1938 był współautorem scenariusza filmu Aleksander Newski, w 1940 współautorem scenariusza filmu Jakow Swierdłow (wraz z Borisem Lewinem). Był korespondentem wojennym gazet "Prawda" i "Krasnaja Zwiezda" podczas wojny z Finlandią 1939-1940 i wojny z Niemcami 1941-1945. W 1947 wydał powieść "Szczęście" (wyd. pol. Spółdzielnia Wydawnicza "Współpraca" 1949), w 1949 powieść "Stepowe Słońce" (wyd. pol. 1952) i zbiór "Amerikanskije wpieczatlenija", w 1951 zbiór "Mołodaja Giermanija" i "Italianskije wpieczatlenija", a w 1952 powieść "Trużeniki Mira". W latach 1949-1951 był sekretarzem Krymskiej Organizacji Związku Pisarzy ZSRR, założył i redagował almanach "Krym", w którym występował z dogmatycznymi stwierdzeniami. W 1950 został deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. Czterokrotnie otrzymał Nagrodę Stalinowską (1941, 1947, 1948 i 1950). Był odznaczony Orderem Lenina i dwoma innymi orderami.

Wybrane scenariusze filmowe

• 1938: Aleksander Newski
• 1940: Bojownik wolności
• 1946: Przysięga
• 1949: Upadek Berlina