Samolot, który uległ katastrofie to Boeing 727-2F2 (nr. rej. TC-JBH). Maszyna została wyprodukowana w listopadzie 1974 roku. Jej pierwszym właścicielem były linie Turkish Airlines. Feralnego dnia, lot nr 452 obsługiwała ośmioosobowa załoga. Kapitanem samolotu był Celal Topcuoglu, a drugim pilotem był Sacit Sogangoz.

Boeing 727 (nr. rej. TC-JBH) odbywał lot z Stambułu do Antalyi. Maszyna wzbiła się w powietrze o godzinie 22:45 czasu lokalnego. O godzinie 23:11, kapitan opuścił kabinę pilotów, pozostawiając za sterami drugiego pilota. Po chwili, drugi pilot poinformował kontrolę lotów, że widzi światła pasa startowego. Pilot poprosił o zgodę na lądowanie na pasie 36 i rozpoczął procedurę podchodzenia do lądowania. Kontrola lotów poinformowała pilota, że Boeinga nie widać na radarze oraz, że nie widać go z wieży kontrolnej. Pilot poinformował jednak, że widzi dobrze oświetlony pas startowy. Drugi pilot nie wiedział, że to co bierze za pas startowy lotniska w Antalyi, to w rzeczywistości autostrada biegnąca przez przedmieścia Isparty. O godzinie 23:15, do kabiny pilotów powrócił kapitan. Gdy tylko zauważył, że maszyna za chwilę wyląduje na drodze, kapitan chwycił stery i pociągnął je do siebie, by wznieść maszynę ku górze. Boeing znajdował się wówczas na wysokości zaledwie 150 metrów. Podczas wznoszenia, samolot zawadził prawym skrzydłem o zbocze góry i rozbił się. Spośród 154 osób przebywających na pokładzie, nikt nie przeżył.

Do dziś jest to największa katastrofa lotnicza pod względem liczby ofiar w historii Turcji.