Zofia Korbońska z domu Ristau (ur. 10 maja 1915 w Warszawie, zm. 16 sierpnia 2010 w Waszyngtonie) – polska działaczka niepodległościowa. Żona i zarazem najbliższa współpracowniczka Stefana Korbońskiego.

Urodziła się w Warszawie, w rodzinie Wacława i Zenobii z domu Gryf-Kwiecińskiej, prawnuczki powstańca styczniowego. Ukończyła Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Warszawie oraz Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Od 1938 zamężna z adwokatem Stefanem Korbońskim.

W 1941 była jedną z organizatorek tajnej radiostacji Kierownictwa Walki Cywilnej. Uczestniczka powstania warszawskiego. Wspólnie z mężem aresztowana przez NKWD w czerwcu 1945, zwolniona po utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Prowadziła zakład fryzjersko-kosmetyczny na rogu ulic Chmielnej i Marszałkowskiej w Warszawie. W 1947, kiedy Stefanowi Korbońskiemu zagroziło aresztowanie ze strony komunistycznych władz, uciekła z nim do Szwecji. W listopadzie 1947 zamieszkali w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracowała w "Głosie Ameryki" oraz działała w Kongresie Polonii Amerykańskiej. Po śmierci męża była współzałożycielką Fundacji im. Stefana Korbońskiego.

Zabierała głos w życiu publicznym, m.in. w obronie Instytutu Pamięci Narodowej. Była członkiem Komitetu Honorowego Obchodów 70. Rocznicy Wybuchu II Wojny Światowej oraz 20 Rocznicy Upadku Komunizmu w Europie Środkowej.

W 2004 przyleciała do Polski na uroczyste obchody 60. rocznicy Powstania Warszawskiego. Była obecna podczas otwarcia Muzeum Powstania Warszawskiego.

Od kilku lat chorowała na chorobę nowotworową. Zmarła 16 sierpnia 2010 w wieku 95 lat. Została pochowana 11 września w Doylestown. We wrześniu 2012 zapowiedziano sprowadzenie jej i jej męża prochów do Polski, do Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, zaś ich pogrzeb odbył się tam 1 października tego samego roku.