Witold Marian Radecki–Mikulicz (ur. 4 czerwca 1891 w majątku Lipki na Wołyniu, zm. 1 lutego 1979 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Witold Marian Radecki–Mikulicz urodził się 4 czerwca 1891 w majątku Lipki na Wołyniu. Oficer armii rosyjskiej, a od lutego 1918 dowódca oddziału konnego i adiutant gen. Dowbor-Muśnickiego w I Korpusie Wschodnim. W 1919 pełnił funkcję adiutanta dowództwa Wojsk Wielkopolskich w Poznaniu, a następnie był w komisji ustalania granicy polsko–niemieckiej.

W wojnie z bolszewikami dowodził w 115 Pułku Ułanów 1 szwadronem w stopniu rotmistrza, a w sierpniu został jego dowódcą. Zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem 1 czerwca 1919. Dowódca 15 Pułku Ułanów w latach 1921-1922 i w barwach pułku był w latach 1922-1928 słuchaczem, a następnie wykładowcą taktyki kawalerii w Wyższej Szkole Wojennej.

Mianowany podpułkownikiem Sztabu Generalnego 1 stycznia 1927. Był dowódcą 6 Pułku Ułanów od marca 1928 do maja 1930, a następnie powrócił na wykładowcę historii wojen do Wyższej Szkoły Wojennej. Od 1935 do 1937 pełnił obowiązki dowódcy 2 Pułku Szwoleżerów, a następnie powraca na poprzednie stanowisko w Wyższej Szkole Wojennej. 19 marca 1937 mianowany pułkownikiem dypl.

Przydzielony został w 1939 do Polskiej Misji Wojskowej we Francji, a później został szefem Gabinetu Naczelnego Wodza we Francji i Anglii. Attaché wojskowy od lutego 1941 do listopada 1942 przy rządach: belgijskim i holenderskim w Londynie, oficer łącznikowy w latach 1942–1946 przy Dowództwie Wojsk Wolnych Francuzów i ponownie attaché wojskowy w Paryżu. Po wojnie pozostał w Anglii i zamieszkał w Londynie.

Naczelny Wódz awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1964. Zmarł 1 lutego 1979. Pochowany na cmentarzu North Sheen.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi (1930)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Komandor Orderu Leopolda (Belgia, 1937)