Walerij Nikołajewicz Brumel, ros. Валерий Николаевич Брумель (ur. 14 maja 1942 w miejscowości Razwiedki w obwodzie amurskim, zm. 26 stycznia 2003 w Moskwie) – rosyjski lekkoatleta, skoczek wzwyż, startujący w barwach ZSRR.

Rozpoczął uprawianie sportu w wieku 12 lat w Ługańsku. Mając 16 lat osiągnął 2 metry w skoku wzwyż. W 1960 poprawił rekord ZSRR wynikiem 2,17 i zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w 1960 w Rzymie. Zdobył na nich srebrny medal przegrywając tylko ze swym kolegą z reprezentacji Robertem Szawłakadze (obaj osiągnęli wysokość 2,16, ale Szawłakadze w pierwszej, a Brumel w drugiej próbie).

W latach 1961-1963 Brumel sześciokrotnie poprawiał rekord świata doprowadzając go do wyniku 2,28. Wynik ten utrzymał się jako rekord aż do 1970. Zdobył tytuły mistrzowskie na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie, uniwersjadzie w 1961 w Sofii i uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre.

Ukoronowaniem dominacji Brumela w światowym skoku wzwyż było zdobycie przez niego złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio.

Kariera Brumela został przerwana w 1965, kiedy uległ wypadkowi motocyklowemu (prowadziła mistrzyni ZSRR w sportach motocyklowych Tamara Golikowa). W następstwie uderzenia o latarnię bardzo poważnie zranił się w nogę. Liczono się z koniecznością amputacji, ale po 29 operacjach odzyskał w niej sprawność. Wrócił na skocznię, ale najlepszym jego wynikiem po wypadku było 2,15 w 1970.

Jest uważany za jednego z najlepszych skoczków w historii skaczących stylem przerzutowym. Autor wspomnień Pozostać sobą (oryg. Wysota 1971, wyd. pol. 1983). Przez pewien czas był mężem Jeleny Pietuszkowej (potem się rozwiedli).

Jego syn – Wiktor także uprawia skok wzwyż.

Został odznaczony m.in. Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy.