Walentin Falin, ros. Baлeнтин Mиxaйлoвич Фaлин (ur. 3 kwietnia 1926 w Leningradzie, zm. 22 lutego 2018) – sowiecki dyplomata i wykładowca, ambasador ZSRR w RFN (1971–1978).

Życiorys

W 1950 ukończył studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych (ros. MGIMO), po czym podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych ZSRR. W latach 1971–1978 sprawował funkcję ambasadora ZSRR w RFN. Po powrocie do kraju był m.in. deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR, dyrektorem Agencji Prasowej „Nowosti” (1986–1988) oraz przewodniczącym Wydziału Międzynarodowego KC KPZR (1989–1991).

W 1982 z uwagi na jego ocenę radzieckiej polityki w sprawie radzieckiej interwencji w Afganistanie oraz stosunków z Polską doszło do konfliktu z ówczesnym sekretarzem generalnym KPZR Jurijem Andropowem. W czerwcu 1986 na spotkaniu kierownictwa partii z szefami mediów nie wahał się powiedzieć prawdy nie tylko o Stalinie, ale także o ideologii i praktyce stalinizmu, co nie było dobrze widziane nawet w czasach Gorbaczowa.

Po 1991 osiedlił się w Niemczech, gdzie na zaproszenie Egona Bahra wykładał w Instytucie Polityki Bezpieczeństwa i Badań nad Pokojem przy Uniwersytecie w Hamburgu (niem. Institut für Friedensforschung und Sicherheitspolitik). W 2000 powrócił do Rosji, podejmując pracę wykładowcy w MGIMO.

Opublikował wspomnienia zatytułowane Без скидок на обстоятельства. Политические воспоминания (Moskwa 1999, ​ISBN 5-250-02673-7​).

Odznaczenia

• Order Rewolucji Październikowej
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
• Order Przyjaźni Narodów

i medale.