Charles „Van” Johnson (ur. 25 sierpnia 1916 w Newport, zm. 12 grudnia 2008 w dzielnicy Nyack w Nowym Jorku) – amerykański aktor i tancerz, gwiazda studia Metro-Goldwyn-Mayer w trakcie II wojny światowej.

Biografia

Urodził się w Newport na Rhode Island jako syn Loretty (z domu Snyder), gospodyni domowej i Charlesa E. Johnsona, hydraulika i późniejszego pośrednika nieruchomości. Jego ojciec był imigrantem ze Szwecji, matka natomiast była Amerykanką pochodzenia niemieckiego i posługiwała się językiem pensylwańskim. Matka była uzależniona od alkoholu, gdy Van był małym dzieckiem odwróciła się od rodziny i zostawiła męża.

Johnson przeprowadził się do Nowego Jorku w 1935 roku krótko po ukończeniu szkoły średniej. Wraz z trupą teatralną objechał całą Nową Anglię, gdzie głównie tańczył na scenie. Debiutował na Broadwayu w sztuce New Faces of 1936. W 1939 roku otrzymał angaż do roli ucznia liceum w sztuce duetu Rodgers i Hart Too Many Girls. Następnie wystąpił w kolejnej sztuce duetu – Pal Joey, gdzie był zastępstwem samego Gene’a Kelly’ego. Przeszedł pozytywnie testy ekranowe dla studia Warner Bros. i otrzymał kontrakt na 300 dolarów tygodniowo. Wystąpił w filmie Murder in the Big House u boky aktorki Faye Emerson. Warner rozwiązał z nim kontrakt po sześciu miesiącach.

Lucille Ball z którą znał się jeszcze z Nowego Jorku zapoznała go z reżyserem castingu ze studia MGM Billym Gradym. Studio zaproponowało go do roli młodego żołnierza w filmie Odnajdę cię wszędzie, gdzie gwiazdami byli Clark Gable i Lana Turner. Rok później wystąpił w filmie Pilot No. 5 i adaptacji powieści Williama Saroyana Komedia ludzka. Do roli wojskowych powracał jeszcze w takich filmach okresu II wojny światowej jak: 30 sekund nad Tokio i Weekend w hotelu Waldorf.

Kiedy w 1943 roku jechał na specjalny pokaz filmu Keeper of the Flame, miał wypadek samochodowy. Kawałek metalu utkwił wówczas w jego czole. Blizny z tego wypadku są bardzo widoczne w filmie Bunt na okręcie. Okres powypadkowy odchorowywał w domu swojego przyjaciela aktora Keenana Wynna, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Eve Lynn Abbott. Ślub jej i Vana odbył się dokładnie w dniu, kiedy rozwód z Wynnem stał się ważny. Wytwórnia MGM, aby uniknąć skandalu postanowiło wynagrodzić Wynnowi stratę żony lepszym kontraktem i płacą. Małżeństwo z Eve oddaliło plotki na temat orientacji seksualnej Johnsona. Eve Lynn urodziła mu córkę Schuyler.

Po incydencie z małżeństwem studio MGM postanowiło utrwalić wizerunek Johnsona jako „Amerykańskiego chłopca” i obsadza go w takich filmach jak: A Guy Named Joe, Pole bitwy i Dwie dziewczyny i żeglarz.

Johnson opuścił studio MGM i podjął pracę dla Columbia Pictures, gdzie w 1954 roku wystąpił w Buncie na okręcie. Później występuje w musicalu Brigadoon u boku Gene’a Kelly’ego. Gościnnie występuje również w serialu Kocham Lucy. Późniejsze jego filmy to: Kiedy ostatni raz widziałem Paryż i Koniec romansu.

W latach 60. występował głównie w serialach telewizyjnych i filmach klasy B. Po rolach w takich tasiemcach jak Batman, Pogoda dla bogaczy czy Statek miłości, bierze udział w filmie Rozwód po amerykańsku.

W 1985 roku grał w filmie Woody’ego Allena Purpurowa róża z Kairu.

Van Johnson posiada swoją gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Sław przy 6600 Hollywood Blvd.