Tadeusz Aleksander Arentowicz, ps. Szpak (ur. 19 września 1909, zginął 8 lipca 1941) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych.

Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (VII promocja, 11 lokata). 15 sierpnia 1933 roku został mianowany podporucznikiem obserwatorem i przydzielony do 1 Pułku Lotniczego w Warszawie. Odbył w Grudziądzu kurs pilotażu i kurs pilotażu myśliwskiego. Był instruktorem w Wyższej Szkole Pilotażu, z którą został przeniesiony w marcu 1939 roku na lotnisko Ułęż pod Dęblinem.

W kampanii wrześniowej brał udział jako pilot tzw. grupy dęblińskiej, a następnie z personelem CWL ewakuował się na lotnisko Wielick. Z lotniska rzutem kołowym ewakuował się do Rumunii. W porcie Constanza miał odebrać samoloty angielskie, których transport jednak nie dotarł do portu. Pozostał z grupą pilotów w Rumunii, a następnie przedostał się do Francji i dalej do Anglii.

W Anglii otrzymał numer służbowy P-0251 i na początku 1941 roku po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim został przydzielony do Dywizjonu 303 na stanowisko dowódcy eskadry. Pełnił czasowo obowiązki dowódcy dywizjonu po śmierci kpt. Zdzisława Henneberga, a 3 lipca 1941 roku objął dowództwo dywizjonu. W dniu 8 lipca 1941 roku odbył lot bojowy na samolocie Supermarine Spitfire nr P 8502 jako górna osłona bombowców lecących z zadaniem zniszczenia linii kolejowej i dworca w Lille. Zaatakowany przez myśliwce wroga został zestrzelony i spadł do morza (piloci dywizjonu widzieli w rejonie Dunkierki spadający samolot dowódcy). Zostały podjęte poszukiwania przez samoloty Lysander, ale nie przyniosły rezultatu. Tadeusz Arentowicz zginął w morzu.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana figuruje na 418. pozycji z 1 uszkodzonym samolotem.