Michèle Morgan, właśc. Simone Renée Roussel (ur. 29 lutego 1920 w Neuilly-sur-Seine, zm. 20 grudnia 2016 w Meudon) – francuska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Była niekwestionowaną gwiazdą francuskiego kina od lat 30. do 60. XX w.

Jako piętnastolatka przeniosła się ze swojej rodzinnej miejscowości do pobliskiego Paryża, gdzie pobierała lekcje gry aktorskiej i zadebiutowała na dużym ekranie, występując początkowo w nieznaczących epizodach. Na jej nieprzeciętną urodę zwrócił uwagę reżyser Marc Allégret, który zaproponował jej główną rolę w filmie Serce Paryża (1937).

Rozgłos ogólnoświatowy przyniosła jej rola w Ludziach za mgłą (1938) Marcela Carné, gdzie zagrała u boku legendarnego Jeana Gabina. Z aktorem tym spotkała się ponownie na planie filmu S.O.S. (1941). Obydwa obrazy ugruntowały jej pozycję w kinie francuskim.

Gdy we Francji rozpoczęła się niemiecka okupacja, Morgan wyjechała do USA, gdzie kontynuowała karierę, ale bez większych sukcesów. Najbardziej znanym filmem hollywoodzkim z jej udziałem była Droga do Marsylii (1944) Michaela Curtiza.

Po wojnie aktorka powróciła do Francji, gdzie zaczęła ponownie odnosić sukcesy, głównie za sprawą współpracy z reżyserem Jeanem Delannoy. Za rolę niewidomej Gertrudy w jego Symfonii pastoralnej (1946) Morgan otrzymała nagrodę Złotej Palmy dla najlepszej aktorki na pierwszym w historii festiwalu w Cannes. U Delannoy zagrała także postać Joanny d’Arc w nowelowym filmie Elżbieta, Joanna, Lizystrata (1954) oraz artystki cyrkowej w Obsesji (1954).

Występowała w filmach największych reżyserów francuskich, takich jak René Clair, Yves Allégret, Claude Autant-Lara, René Clément, André Cayatte, Claude Chabrol czy Claude Lelouch.

Od końca lat 60. pojawiała się w filmach, teatrze i telewizji jedynie sporadycznie. Czas poświęcała głównie swojej wielkiej pasji, czyli malowaniu obrazów. W 1977 opublikowała autobiografię pt. Avec ces yeux-là.

W uznaniu dla jej zasług dla francuskiego kina w 1969 została kawalerem Legii Honorowej. Jest również laureatką honorowego Cezara (1992) oraz Złotego Lwa na MFF w Wenecji (1996) za całokształt twórczości.

Morgan była trzykrotnie zamężna. Pierwsze małżeństwo, zawarte w 1942 w czasie pobytu w Hollywood z amerykańskim aktorem Williamem Marshallem, zakończyło się rozwodem w 1948. Para miała syna, Mike’a Marshalla (1944-2005), który był jedynym dzieckiem Morgan i swoją karierę zawodową również związał z aktorstwem.

Drugim mężem Michèle Morgan był francuski aktor Henri Vidal. Wzięli ślub w 1950 i byli razem aż do jego niespodziewanej śmierci w 1959. Kolejne, trzecie małżeństwo aktorki ze znanym francuskim reżyserem Gérardem Oury trwało 46 lat (od 1960 do jego śmierci w lipcu 2006).

Morgan ma sześcioro wnuków, w tym modelkę i aktorkę Sarę Marshall.

Odznaczenia

• 1960 Kawaler Orderu Sztuki i Literatury
• 1967 Médaille de vermeil de la ville de Paris
• 1969 Kawaler Orderu Legii Honorowej
• 1975 Oficer Orderu Zasługi
• 1979 Oficer Orderu Legii Honorowej
• 1991 Komandor Orderu Zasługi
• 1994 Komandor Orderu Legii Honorowej
• 1998 Wielki Oficer Orderu Zasługi
• 2004 Krzyż Wielki Orderu Zasługi
• 2009 Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej

Wybrana filmografia

• 1935 Córeczka tatusia (Une fille à papa)
• 1936 Mes tantes et moi
• 1937 Serce Paryża (Gribouille)
• 1938 Ludzie za mgłą (Le quai des brumes)
• 1940 Muzykanci z nieba (Les musiciens du ciel)
• 1941 S.O.S. (Remorques)
• 1942 Joan of Paris
• 1944 Droga do Marsylii (Passage to Marseille)
• 1946 Symfonia pastoralna (La symphonie pastorale)
• 1948 Stracone złudzenia (The Fallen Idol)
• Oczami wspomnień (Aux yeux du souvenir)
• 1950 Szklany zamek (Le château de verre)
• 1952 Minuta prawdy (La minute de vérité)
• Siedem grzechów głównych (Les sept péchés capitaux)
• 1954 Elżbieta, Joanna, Lizystrata (Destinées)
• Obsesja (Obsession)
• 1955 Wielkie manewry (Les grandes manœuvres)
• Perła nocy (Marguerite de la nuit)
• 1958 Le miroir à deux faces
• 1959 Ludzie w hotelu (Menschen im Hotel)
• 1960 Fortunat
• 1961 Les lions sont lâchés
• 1962 Landru
• 1964 Les pas perdu
• Les yeux cernés
• 1968 Benjamin, czyli pamiętnik cnotliwego młodzieńca (Benjamin ou Les mémoires d'un puceau)
• 1975 Kot i mysz (Le chat et la souris)
• 1986 Kobieta i mężczyzna - dwadzieścia lat później (Un homme et une femme: Vingt ans déjà)
• 1990 Wszyscy mają się dobrze (Stanno tutti bene)