Maurycy Klemens Zamoyski herbu Jelita (ur. 30 lipca 1871 w Warszawie, zm. 5 maja 1939 w Klemensowie) – polityk, dyplomata, działacz społeczny, wiceprezes Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, członek Komitetu Narodowego Polskiego (1914–1917), hrabia, XV ordynat na Zamościu.

Pochodził z hrabiowskiej rodziny herbu Jelita. Był członkiem Ligi Narodowej od 1905 roku. Był członkiem Towarzystwa Tajnego Nauczania w Warszawie. W 1906 został wybrany do I Dumy. Posiadał jeden z największych majątków ziemskich na ziemiach polskich. W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich.

Był ambasadorem RP w Paryżu w latach 1919–1924; przez 7 miesięcy od 19 stycznia 1924 roku sprawował urząd ministra spraw zagranicznych.

Był kandydatem prawicy i kontrkandydatem Gabriela Narutowicza na urząd Prezydenta RP w 1922 roku. Zgodnie z konstytucją marcową wyboru Prezydenta dokonywało Zgromadzenie Narodowe. Mimo że Maurycy Zamoyski prowadził w pierwszej i następnych turach głosowań, w ostatecznym głosowaniu otrzymał 227, a Gabriel Narutowicz 289 głosów.

Członek, wiceprezes (1902–1907), prezes (1907–1919) komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie.

Jego synem był Jan Tomasz Zamoyski – ostatni XVI ordynat na Zamościu, senator i Marszałek Senior Senatu II kadencji. Wnuk, Marcin Zamoyski, był prezydentem Zamościa, wojewodą zamojskim i przewodniczącym Rady Miejskiej Zamościa.

Odznaczenia

• Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)
• Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)
• Krzyż Wielki Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
• Krzyż Wielki Orderu Korony (Włochy)