Klemens Rudnicki
Klemens Rudnicki
- Data urodzenia:
- 28.03.1897
- Data śmierci:
- 12.06.1992
- Długość życia:
- 95
- Days since birth:
- 46416
- Years since birth:
- 127
- Dni od śmierci:
- 11640
- Lata od śmierci:
- 31
- Kategorie:
- generał, ofiara represji sowieckiego reżimu, publicysta, uczestnik I wojny światowej, uczestnik II wojny światowej, żołnierz
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Klemens Stanisław Rudnicki (ur. 28 marca 1897 w Żydaczowie, zm. 12 czerwca 1992 w Londynie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
Młodość
Działał w „Zarzewiu” i w Drużynach Strzeleckich. Od sierpnia do września 1914 w Legionie Wschodnim, potem, jako podporucznik rezerwy został powołany do armii austriackiej; ciężko ranny nad Isonzo. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 służył w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, a następnie jako dowódca Szwadronu KOP "Podświle". Awansowany do stopnia majora w 1928. W latach 1929-1931 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 września 1931, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, przeniesiony został do Wyższej Szkoły Wojennej, na stanowisko wykładowcy taktyki ogólnej. Od kwietnia 1933 zastępca dowódcy 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich.
Powrót do wyższej szkoły wojennej
Mianowany w roku następnym podpułkownikiem wrócił do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko kierownika katedry taktyki ogólnej. W 1938 został dowódcą 9 Pułku Ułanów Małopolskich, stacjonującego w garnizonie Trembowla. Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej 1939. Po kapitulacji organizował pracę konspiracyjną we Lwowie. Aresztowany przez NKWD trafił do więzienia w Moskwie, skąd wyszedł we wrześniu 1941 i natychmiast objął stanowisko zastępcy dowódcy 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty.
W grudniu 1942 roku awansowany do stopnia pułkownika dyplomowanego, a w kwietniu 1942 czasowo mianowany dowódcą 6 Dywizji Piechoty (przemianowanej na 6 Brygadę Armii Polskiej na Wschodzie, a następnie wchodzącej w skład 5 Kresowej Dywizji Piechoty 2 Korpusu Polskiego). Był zastępcą dowódcy 5 KDP. Walczył pod Monte Cassino i pod Bolonią, w całej kampanii włoskiej zyskując sobie miano dobrego dowódcy.
1 kwietnia 1945 roku awansowany do stopnia generała brygady, a w maju (już po zakończeniu działań wojennych) objął dowództwo 1 Dywizji Pancernej.
Jako Generalny Inspektor Sił Zbrojnych
Po demobilizacji w 1947 osiadł w Londynie. Od 1966 do śmierci był prezesem Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii w Wielkiej Brytanii oraz (od października 1980) Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych. Autor wspomnień "Na polskim szlaku" wydanych w roku 1990 przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu.
11 listopada 1990 roku Prezydent RP na Uchodźstwie, Ryszard Kaczorowski awansował go do stopnia generała dywizji.
Rodzina
Żonaty. Rodzicami żony byli Feliks i Stanisława Scazighino. Teściowie wraz z bratową i jej dwoma synami Rogerem i Feliksem zostali deportowani w głąb ZSRR. Miał trzy córki: Lenę, Karolinę (Krzysię) i najmłodszą Stefanię. Żona i córka Karolina były żołnierzami AK. "Krzysia" była sanitariuszką i zginęła w powstaniu warszawskim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie w 1921
- Złoty Krzyż Zasługi
Prace
- Klemens Stanisław Rudnicki: Na polskim szlaku: Wspomnienia z lat 1939-1947. Wrocław: Ossolineum, 1990.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.
18.05.1944 | Kampania włoska: 2. Korpus Polski zdobył Monte Cassino
Bitwa o Monte Cassino (zwana także bitwą o Rzym) – w rzeczywistości cztery bitwy stoczone przez wojska alianckie z Niemcami, które miały miejsce w 1944 roku w rejonie klasztoru na Monte Cassino. Bitwa ta uznawana jest za jedną z najbardziej zaciętych (obok walk pod Stalingradem, na Łuku Kurskim, lądowania w Normandii i powstania warszawskiego) w czasie II wojny światowej. Brytyjski historyk Matthew Parker napisał: Bitwa o Cassino – największa lądowa bitwa w Europie – była najcięższą i najkrwawszą z walk zachodnich aliantów z niemieckim Wehrmachtem na wszystkich frontach drugiej wojny światowej. Po stronie niemieckiej wielu porównywało ją niepochlebnie ze Stalingradem.