Jerzy Leszczyński (ur. 6 lutego 1884 w Warszawie, zm. 9 lipca 1959 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser.

Urodził się 6 lutego 1884 w Warszawie, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego. Pochodził z rodziny o tradycjach aktorskich. Był wnukiem aktorki Anny Leszczyńskiej, synem pary aktorskiej: Bolesława Leszczyńskiego i Honoraty Leszczyńskiej z Rapackich. Jego pierwszą żoną była aktorka Anna Belina, a drugą – aktorka teatralna i gwiazda kina międzywojennego Leokadia Pancewicz.

Uczęszczał do Klasy Dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, ale jej nie ukończył. Na scenie zadebiutował w 1902 w warszawskim teatrze ogródkowym "Bagatela". W 1903 wyjechał do Krakowa i tam z przerwami występował do roku 1916, a następnie przeniósł się do Warszawy.

Podczas II wojny światowej wystąpił w jednej roli w Teatrze Miasta Warszawy. Po tym występie, gdy zorientował się w charakterze tej sceny, więcej z jawnymi teatrami nie współpracował. Pracował jako kelner w kawiarni "U aktorek". Po upadku powstania warszawskiego ponownie znalazł się w Krakowie, gdzie od marca 1945 do 1949 r. występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. W latach 1949–1959 był aktorem Teatru Polskiego w Warszawie.

Wyreżyserował m.in. takie spektakle teatralne jak: Śluby panieńskie Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym w Warszawie (1926), w Teatrze Kameralnym TUR w Krakowie (1947), w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1950) i w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie w Częstochowie (1952), Mąż z grzeczności Adolfa Abrahamowicza i Ryszarda Ruszkowskiego w Teatrze Miejskim im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1945), Zemsta Aleksandra Fredry w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1946), w Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1948) i w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu (1949), Grube ryby Michała Bałuckiego w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1946), Damy i huzary Aleksandra Fredry w Teatrze Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie (1950), Radcy pana radcy Michała Bałuckiego w Teatrze Ludowym w Warszawie (1952) oraz Nora Henryka Ibsena w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1955).

W 1956 roku, w cyklu "Mistrzowie polskiej sceny", powstał biograficzny film dokumentalny poświęcony Jerzemu Leszczyńskiemu. W filmie wystąpili: Elżbieta Barszczewska, Aleksander Dzwonkowski, Władysław Hańcza, Kazimierz Opaliński i Leon Pietraszkiewicz.

Jest autorem wspomnień Z pamiętnika aktora, Warszawa : Czytelnik, 1958.

Zmarł 9 lipca 1959 w Warszawie i został pochowany w Alei Zasłużonych Cmentarza Powązkowskiego (grób 67).

Filmografia (wybór)

• Antek Klawisz, bohater Powiśla (1911)
• Antek kombinator (1913)
• Halka (1913) – Janusz
• Fatalna godzina (1914) – Świetlicz
• Carska faworyta (1918) – minister Woroncow
• Melodie duszy (1918) – książę Ornando
• Cud nad Wisłą (1921)
• Ludzie bez jutra (1921) – pułkownik huzarów
• Karczma na rozdrożu (1921) – kupiec
• Mogiła nieznanego żołnierza (1927) – kapitan legionów Michał Łazowski
• Pan Tadeusz (1928) – król Stanisław August Poniatowski
• W lasach polskich (1929) – Berek Joselewicz
• Dzieje grzechu (1933) – ginekolog
• Szpieg w masce (1933) – profesor Skalski
• Córka generała Pankratowa (1934) – hrabia Bobrow
• Barbara Radziwiłłówna (1936) – Leszczyński
• Wierna rzeka (1936) – doktor
• Dyplomatyczna żona (1937) – hrabia Rossi
• Halka (1937) – stolnik
• Żona i nie żona (1939)
• Ulica Graniczna (1948) – doktor Józef Białek

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1952)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1929)
• Złoty Wawrzyn Akademicki (1938)
• Oficer Legii Honorowej (Francja)
• Nagroda Państwowa I stopnia za całość działalności aktorskiej (1955)