Ignacy Dembiński, herbu Nieczuja (ur. 1753 w Krakowie, zm. tamże w 1799) – cześnik, łowczy, poseł na sejm, szambelan. Ojciec Henryka Dembińskiego – uczestnika powstania listopadowego.

Syn Arnolfa Stefana i Kunegundy Aksak, herbu Aksak. W roku 1778 był szambelanem Stanisława Augusta, w 1784 – łowczym, zaś rok później – chorążym krakowskim. W 1790 roku posłował na Sejm Czteroletni z województwa krakowskiego, gdzie opowiadał się za Konstytucją 3 Maja. W 1790 pełnił funkcję komisarza wojskowo-cywilnego w Krakowie. 29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie na Ratuszu Miasta Warszawy.Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, w czasie insurekcji kościuszkowskiej zasiadał w Komisji Porządkowej Województwa Krakowskiego.

Ignacy Dembiński był między innymi dziedzicem majątku Góry, gdzie znajdowała się siedziba rodowa Dembińskich.

W ścianę kościoła w Sędziejowicach, których był właścicielem, po jego śmierci wmurowano tablice marmurową o treści, cyt. "Ignacy Dembiński kawaler orderu Orła Białego dziedzic tutejszy umarł 20 lipca R-u 1799."

Gdy po insurekcji kościuszkowskiej caryca Katarzyna skazała go na wygnanie na Syberię, zbiegł z rodziną do Galicji.