Gieorgij Arkadjewicz Arbatow (ros. Георгий Аркадьевич Арбатов, ur. 19 maja 1923 w Chersoniu, zm. 1 października 2010 w Moskwie) – radziecki historyk, politolog, ekspert od stosunków międzynarodowych.

Życiorys

W 1941 ukończył szkołę średnią i został powołany do Armii Czerwonej, skończył szkołę artylerii, później walczył kolejno na Froncie Kalinińskim, Stepowym, Woroneskim, 1 i 2 Ukraińskim, od 1943 członek WKP(b). W 1943 został ranny, później ciężko zachorował i 1944 został zwolniony do rezerwy. W latach 1944-1949 studiował w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, później pracował w wydawnictwie zagranicznej literatury i w pismach "Woprosy fiłosofii", "Nowoje wriemia" i "Kommunist" oraz w międzynarodowym piśmie "Problemy mira i socyalizma" w Pradze (między 1960 a 1962 jego redaktor naczelny). Od maja 1964 konsultant odpowiedzialny Wydziału Międzynarodowego KC KPZR, później kierownik pododdziału i kierownik grupy konsultantów tego wydziału. Doktor nauk historycznych, później profesor, w latach 1967-1992 dyrektor Instytutu USA i Kanady Akademii Nauk ZSRR, od 1970 członek-korespondent, a od 1974 akademik Akademii Nauk ZSRR. Był doradcą Leonida Breżniewa, Jurija Andropowa, Konstantina Czernienki i Michaiła Gorbaczowa w sprawach międzynarodowych. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 9 do 11 kadencji, później deputowany ludowy ZSRR. W latach 1971-1976 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR, później (1976-1981) zastępca członka, a między 1981 a 1990 członek KC KPZR.

Odznaczenia

• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order Znak Honoru

I medale.