Gieorgij Fiodorowicz Aleksandrow (ros.) Георгий Фёдорович Александров (ur. 22 marca 1908 w Petersburgu, zm. 21 lipca 1961) — Rosjanin, radziecki działacz polityczny.

W 1924 został słuchaczem szkoły budownictwa radzieckiego i partyjnego w Tambowie, pracował jako instruktor gubernialnego komitetu Komsomołu w Tambowie i później wykładowca w szkole w tym mieście. Członek WKP(b) od 1928, był kierownikiem szkoły budownictwa radzieckiego i partyjnego w Borisoglebsku. W 1932 ukończył Moskiewski Instytut Historyczno-Filozoficzny, później zajmował różne stanowiska w tym instytucie, w którym w 1935 ukończył aspiranturę i w 1939 został doktorem nauk filozoficznych. O Od 1938 do stycznia 1939 kierował Wydziałem Redakcyjno-Wydawniczym Komitetu Wykonawczego Kominternu, a od 1939-1946 pełnił funkcję dyrektora Wyższej Szkoły Partyjnej przy KC WKP(b), 30 listopada 1946 został akademikiem Akademii Nauk ZSRR (Wydział Filozofii i Prawa). Od 18 marca 1946 do 5 października 1952 był członkiem Biura Organizacyjnego KC WKP(b), od 6 września 1940 do 17 września 1947 szefem Wydziału Propagandy i Agitacji KC WKP(b), a od 20 lutego 1941 do 14 lutego 1956 kandydatem na członka CK WKP(b)-KPZR.

W 1947 przeszedł z aparatu partyjnego na stanowisko dyrektora Instytutu Filozofii Akademii Nauk ZSRR, był jednym z ideologów walki z kosmopolityzmem. Od 9 marca 1954 do 10 marca 1955 pełnił funkcję ministra kultury ZSRR, odszedł ze stanowiska w wyniku skandalu obyczajowego.

Odznaczenia i nagrody

• Order Lenina - dwukrotnie;
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy;
• Order Znak Honoru
• Nagroda Stalinowska - dwukrotnie (1943, 1946).