Absolwent wydziału lekarskiego Uniwersytetu Kijowskiego.1 czerwca 1921 roku, będąc w randze kapitana, posiadał przydział do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr 2 Służbę pełnił wówczas jako lekarz w PKU przy 14 pułku piechoty. Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 r. (dekret L. 19400/O.V.) został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 24. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych – grupie lekarzy. Jego oddziałem macierzystym była wówczas Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 8. W roku 1923 piastował stanowisko starszego lekarza w 14 pułku piechoty zWłocławka, będąc przydzielonym do stanu pułku z VIII baonu sanitarnego z Torunia (pozostawał oficerem nadetatowym tegoż batalionu). W randze majora zajmował wówczas 18. lokatę na liście starszeństwa oficerów zawodowych sanitarnych – lekarzy. W 1924 roku zajmował już 6. lokatę wśród majorów (grupa lekarzy) korpusu oficerów zawodowych sanitarnych, pozostając na służbie w 14 pułku piechoty (ewidencyjnie przynależał wówczas wciąż do 8 batalionu sanitarnego) Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z dnia 12 kwietnia 1927 r. został awansowany do rangi podpułkownika, ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych – grupie lekarzy. W roku 1928 podpułkownik doktor Ewaryst Wąsowski przynależał do kadry oficerów służby zdrowia i pełnił służbę w 14 pułku piechoty. Zajmował w tym czasie nadal 3. lokatę w swoim starszeństwie wśród podpułkowników korpusu oficerów sanitarnych – grupie lekarzy..Z dniem 31 października 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku (w grupie lekarzy korpusu oficerów sanitarnych), co zostało ogłoszone zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej opublikowanym w dniu 21 stycznia 1930 r.