Bogdan Kobułow

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
01.03.1904
Data śmierci:
23.12.1953
Długość życia:
49
Days since birth:
43858
Years since birth:
120
Dni od śmierci:
25665
Lata od śmierci:
70
Kategorie:
członek KGB, działacz komunistyczny i państwowy, generał, komunista, ofiara represji sowieckiego reżimu, organizator/uczestnik represji, przestępca, żołnierz
Narodowość:
 ormiańska
Cmentarz:
Moskwa, Cmentarz Doński

    Bogdan Zacharewicz Kobułow ps. "Samowar", ros. Богдан Захарович Кобулов, gruz. ბოგდან ქობულოვი (ur. 1 marca 1904 w Tbilisi, zm. 23 grudnia 1953 w Moskwie) – radziecki komisarz bezpieczeństwa państwowego II rangi (1943), generał pułkownik (9 lipca 1945), zastępca ludowego komisarza spraw wewnętrznych Ławrientija Berii (1938-1941), szef Głównego Zarządu Gospodarczego Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (od 1939), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, jeden z organizatorów i wykonawców zbrodni katyńskiej.

    Urodzony w rodzinie ormiańskiej (syn krawca Zachara Kobułowa, brat Amajaka Zacharewicza Kobułowa), od 1922 współpracownik Gruzińskiej CzeKa, od 1925 członek WKP(b). Kierował wielkimi czystkami w Gruzji, w wyniku których zginęła większość dotychczasowych przywódców. Od 1937 był zastępcą Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych Gruzińskiej SRR. W 1938 Beria, którego był jednym z najbardziej zaufanych współpracowników, wezwał go do Moskwy, gdzie zajął stanowisko naczelnika Wydziału IV (kontrwywiad wojskowy) Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD (GUGB). Był jednym z wysokich funkcjonariuszy NKWD, którzy osobiście, w okrutny i sadystyczny sposób przesłuchiwali podejrzanych, m.in. na terenie tajnego więzienia Suchanówka.

    5 października 1939 roku, na podstawie tajnego rozkazu nr 001186 wydanego przez Berię, został wraz z Pawłem Sudopłatowem i Trofimem Kornijenką jednym szefów trzech grup operacyjno-śledczych powołanych w celu przetłumaczenia oraz opracowania tajnych dokumentów polskiego wywiadu (w tym Oddziału II Sztabu Głównego WP), które dostały się w ręce radzieckie po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku. Do lutego 1941 roku na podstawie akt polskiego wywiadu i Policji Państwowej ogłoszono w ZSRR listy gończe za 3168 oficerami i agentami służb specjalnych II Rzeczypospolitej.

    Na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku został członkiem Kolegium Specjalnego NKWD (tzw. centralnej trójki), które organizowało oraz nadzorowało zbrodnię katyńską na polskich jeńcach wojennych i więźniach. W skład tej trójki wchodzili także Wsiewołod Mierkułow, pierwszy zastępca ludowego komisarza spraw wewnętrznych i naczelnik Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego NKWD (GUGB), oraz Leonid Basztakow, naczelnik 1 Wydziału Specjalnego NKWD.

    Od lutego 1941 roku Kobułow był Zastępcą Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych, a w latach 1943–1945 Ludowego Komisarza Bezpieczeństwa Państwowego (NKGB) Wsiewołoda Mierkułowa. W 1944 kierował operacją wysiedlenia Czeczenów i Inguszów do Kazachstanu. W 1945 roku uczestniczył w przesłuchaniach uprowadzonych przywódców Polskiego Państwa Podziemnego przed procesem szesnastu. Po II wojnie światowej pełnił funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Mienia Radzieckiego za Granicą (GUSIMZ) przy Radzie Ministrów ZSRR i zastępcy dowódcy Radzieckiej Administracji Wojskowej w Niemczech (kierował organami bezpieczeństwa w radzieckiej strefie okupacyjnej w Niemczech). Po śmierci Stalina Beria uczynił go pierwszym zastępcą Ministra Spraw Wewnętrznych ZSRR.

    27 czerwca 1953 został aresztowany razem z Berią i oskarżony o liczne nadużycia oraz o szpiegostwo, po czym skazany na śmierć i rozstrzelany.

    Odznaczenia

    • Order Lenina (trzykrotnie)
    • Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
    • Order Czerwonego Sztandaru Pracy
    • Order Suworowa I Klasy
    • Order Kutuzowa I Klasy
    • Order Wojny Ojczyźnianej
    • Order Czerwonego Sztandaru Pracy Gruzińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej

    Źródło informacji: wikipedia.org

    Brak miejsc

      loading...

          Związki

          ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis

          15.11.1939 | W Kozielsku utworzono obóz koncentracyjny dla polskich jeńców wojennych

          19 września ludowy komisarz spraw wewnêtrznych Ławrentij Beria wydał rozkaz nr 0308, zgodnie z którym utworzono Zarząd NKWD ZSRR do Spraw Jeńców Wojennych (UPW – Uprawlenije po Diełam Wojennoplennych). Tym samym rozkazem polecono zorganizowanie ośmiu obozów jenieckich – ostaszkowskiego, juchnowskiego, kozielskiego, putywelskiego, kozielszczańskiego, starobielskiego, jużskiego i orańskiego. Tak zwaną obsługę operacyjno-czekistowską jeńców wojennych zajmował się Wydział Specjalny NKWD ZSRR. Do 23 września w Zarządzie ds. Jeńców został opracowany regulamin obozu dla jeńców wojennych. Przejściowo jeńcy byli gromadzeni w obozach rozdzielczych i 138 punktach odbiorczych, skąd następnie przekazywano ich do wyżej wymienionych obozów.

          Prześlij wspomnienia

          03.04.1940 | Rozpoczęły się masowe egzekucje polskich jeńców wojennych z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku

          Zbrodnia katyńska (ros. Катынский расстрел, ang. Katyn massacre) – zbrodnia komunistyczna polegająca na rozstrzelaniu wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji, na mocy decyzji najwyższych władz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. decyzja katyńska). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej” i zabijanych strzałami w tył głowy z broni krótkiej, dokonała radziecka policja polityczna NKWD. W latach 1940–1990 władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską, lecz 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych ze zbrodnią katyńską nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.

          Prześlij wspomnienia

          11.05.1944 | Władze ZSRR podjęły decyzję o wysiedleniu Tatarów krymskich do Uzbekistanu

          Wysiedlenie Tatarów krymskich w 1944 roku (krym.tat. Sürgünlik, wygnanie) – wielka sowiecka akcja deportacyjna, zorganizowana w maju 1944 na Krymie. Miała być zbiorową karą dla narodu za współpracę Tatarów krymskich z Niemcami, jaka zdaniem władz sowieckich miała miejsce w czasie II wojny światowej. W czasie akcji wysiedlono z Krymu około 200 tysięcy Tatarów krymskich.

          Prześlij wspomnienia

          18.05.1944 | Wysiedlenie Tatarów krymskich

          Wysiedlenie Tatarów krymskich w 1944 roku (krym.tat. Sürgünlik, wygnanie) – wielka sowiecka akcja deportacyjna, zorganizowana w maju 1944 na Krymie. Miała być zbiorową karą dla narodu za współpracę Tatarów krymskich z Niemcami, jaka zdaniem władz sowieckich miała miejsce w czasie II wojny światowej. W czasie akcji wysiedlono z Krymu około 200 tysięcy Tatarów Krymskich.

          Prześlij wspomnienia

          09.05.1945 | 2. Pasaules kara beigas Eiropā

          Prześlij wspomnienia

          23.12.1953 | Rozstrzelano Ławrientija Berię i sześciu jego współpracowników

          Prześlij wspomnienia

          Dodaj słowa kluczowe