Aleksandra Zagórska, primo voto Bitschan, secundo voto Zagórska, vel Aleksandra Bednarz (ur. 24 kwietnia 1884 w Lublinie, zm. 14 kwietnia 1965 w Warszawie) – podpułkownik Wojska Polskiego, żołnierz Legionów, organizatorka i komendantka Ochotniczej Legii Kobiet, działaczka niepodległościowa.

Od 1904 roku studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku wstąpiła do Organizacji Bojowej PPS. W 1906 roku założyła wspólnie z Czesławem Świrskim wytwórnię materiałów wybuchowych, w której wyprodukowano ładunki wybuchowe wykorzystanie m. in. w akcji „krwawa środa”. Następnie wstąpiła do Związku Walki Czynnej, a także do Związku Strzeleckiego we Lwowie. Była organizatorką kobiecych drużyn Polskiej Organizacji Wojskowej.

W czasie I wojny światowej była organizatorką kobiecej służby wywiadowczej I Brygady Legionów Polskich. W stopniu majora wzięła udział w obronie Lwowa w latach 1918-1919. 4 listopada 1918 roku zorganizowała kobiecą organizację paramilitarną Ochotnicza Legia Kobiet, której była komendantką. Ochotniczki z tej formacji czynnie brały udział w walkach. W czasie wojny polsko-bolszewickiej ponownie stanęła do walki, organizując kolejne bataliony Ochotniczej Legii Kobiet. Dosłużyła się stopnia podpułkownika. Z dniem 1 października 1921 roku, na własną prośbę, została zwolniona z czynnej służby wojskowej.

Z pierwszego małżeństwa miała syna, Jerzego, który mając czternaście lat wziął udział w walkach o Lwów i poległ 21 listopada 1918 roku. Jej drugim mężem był lwowski lekarz, z którym mieszkała na lwowskim Kulparkowie. W okresie międzywojennym mieszkała w Radości w Warszawie. Po II wojnie światowej ukrywała się pod nazwiskiem Aleksandra Bednarz. Zmarła 14 kwietnia 1965 w wieku 79 lat. Została pochowana na Cmentarzu Bródnowskim (aleja 71B, rząd III, grób 11).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Niepodległości z Mieczami
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Obrony Lwowa
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Medal "Orlęta"