W salach dzisiejszego Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius odbyły się pierwsze wykłady akademickie
Początki Collegium Maius wiążą się z rokiem 1400, kiedy nastąpiła odnowa Akademii Krakowskiej. Wtedy od rodziny Pęcherzów z Rzeszotar Władysław Jagiełło wykupił za 600 grzywien[1], pochodzących z zapisu królowej Jadwigi, narożną kamienicę. Budowla była powiększana w ciągu XV wieku poprzez wykup sąsiednich budynków, ostatecznie połączonych po pożarze w 1492 roku. Wewnętrzny dziedziniec otoczono wówczas arkadowymi krużgankami o późnogotyckich, kryształowych sklepieniach. Nazwy Collegium Maius używano od połowy XV w.
W Collegium Maius na parterze mieściły się lektoria (sale wykładowe), a na piętrze Stuba Communis (izba wspólna), biblioteki i mieszkania profesorskie.
W niezmienionym stanie budowla przetrwała aż do przebudowy w stylu neogotyckim, mającej przystosować ją na potrzeby Biblioteki Jagiellońskiej. Prace w latach 1840-1856 prowadził Karol Kremer, a w latach 1861-1873 Herman Bergmann. Collegium Maius było siedzibą Biblioteki do roku 1940. Wkrótce potem rozpoczęto prace kierowane przez prof. Karola Estreichera, mające budynkowi przywrócić stan sprzed 1840. Collegium Maius zostało wówczas przeznaczone na siedzibę Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Brak powiązanych wydarzeń
Mapa
Źródła: wikipedia.org
Brak miejsc przypisany
Żadne osoby przypisane