Przebieg zamieszek

Wydarzenia rozpoczęły się w wyniku śmierci 29-letniego, czarnoskórego Marka Duggana, mieszkańca Tottenhamu, który został zastrzelony podczas próby aresztowania za handel narkotykami, co wykazano w procesie sądowym w 2012 r. W styczniu 2014 oficjalnie ustalono, iż policja nie złamała prawa i nie przekroczyła swoich uprawnień strzelając do mężczyzny podczas tamtego pościgu.

Lokalne społeczeństwo zorganizowało pokojowy protest. Antypolicyjna demonstracja przerodziła się w zamieszki po tym, gdy rozpowszechniono plotkę, że policja bezpodstawnie zaatakowała 16-letnią dziewczynę, która uczestniczyła w proteście. Zamieszki rozprzestrzeniły się na kolejne dzielnice Londynu: Hackney, Brixton, Chingford, Walthamstow, Peckham, Enfield, Battersea, Croydon, Ealing, Barking, Lewisham i East Ham. W zamieszkach uczestniczyli ludzie z różnych grup etnicznych[10] i różnych klas społecznych, w tym wiele z klasy średniej, co wywołało oburzenie w mediach.

W następnych dniach zamieszki sprowokowano w innych miastach w Wielkiej Brytanii, gdzie również demolowano i okradano sklepy, podpalano samochody, budynki mieszkalne i budynki administracji państwowej. Wszędzie atakowano funkcjonariuszy policji i niszczyno wozy policyjne. Jedną z poszkodowanych z powodu płonącego budynku w dzielnicy Croydon na południu Londynu, była Polka, Monika Kończyk, której zdjęcie skaczącej z okna płonącego domu opublikowały media w Wielkiej Brytanii i Polsce.

Poza Londynem zamieszki objęły takie miasta jak: Birmingham, Bristol, Gloucester, Gillingham, Leeds, Nottingham, West Midlands, Greater Manchester, Liverpool, Wolverhampton i West Bromwich.

W obliczu narastającego napięcia premier Wielkiej Brytanii David Cameron, minister spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii Theresa May oraz burmistrz Londynu Boris Johnson skrócili swoje wakacje.

Brytyjski premier poinformował, że w ciągu pierwszych trzech dni zajść w Londynie zatrzymano 450 osób. Ich sprawy były rozpatrzone przez sądy w przyspieszonym trybie postępowania. Według policji, w ciągu trzech pierwszych dni starć 100 osób postawiono w stan oskarżenia. Po zakończeniu rozruchów na terenie całej Wielkiej Brytanii aresztowano 3423 osób i ukarano różnymi karami w procesach sądowych ok. 1000 osób. Informacje dotyczące działań sił porządkowych podczas zamieszek opublikowano w raporcie rządowym z 26 października 2011.

Skutki zamieszek

Właściciele sklepów tylko w Tottenhamie oszacowali straty na kilka milionów funtów. Ponadto zamieszki spowodowały nieodwracalne zniszczenia dziedzictwa architektury dzielnicy. Ogólną wartość strat na terenie samego Londynu wyceniono na 200 milionów funtów.

Masowe grabieże zostały odnotowane w różnych miejscach i miały charakter działań zaplanowanych i zorganizowanych za pomocą sieci telefoni komórkowej oraz portali społecznościowych.

Straty spowodowane tylko grabieżami w regionie samego Londynu oszacowano na 100 mln funtów. Policja Metropolitalna przydzieliła 450 detektywów do poszukiwań sprawców kradzieży. Fotografie osób dokonujących kradzieży zostały opublikowane na stronie internetowej policji.

Ogólne straty materialne na skutek m.in. pożarów nieruchomości, grabieży, demolowania, wstrzymania ruchu turystycznego i transportu, w przemyśle – wywołanych zamieszkami w całej Wielkiej Brytanii między 6 a 10 sierpnia 2011 r., wyceniona na ok. 1 miliard funtów.