W wielu krajach arabskich wydarzenie to określane jest jako Masakra Gazy (arab. مجزرة غزة). Konflikt ten to kolejna odsłona konfliktów i wojen izraelsko-arabskich. Bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia działań zbrojnych było wznowienie ostrzału terytorium Izraela przez palestyńskie ugrupowanie Hamas po zakończeniu rozejmu z 19 czerwca 2008, który wygasł 19 grudnia 2008. Organizacja ta oskarżyła Izrael o nie zniesienie blokady Strefy Gazy i powtarzające się rajdy wojsk izraelskich. Izrael obciążył natomiast Hamas za ataki rakietowe i moździerzowe na południe kraju. Jak twierdzą władze państwa żydowskiego, ich celem jest obrona przed palestyńskimi rakietami i zapobieżenie dalszemu zbrojeniu się Hamasu. Tymczasem Hamas żąda zakończenia izraelskich ataków i zniesienia blokady Strefy Gazy.

Pierwszego dnia izraelskiej operacji, siły lotnicze zbombardowały ponad 100 celów w ciągu czterech minut, włączając w to bazy Hamasu, obozy treningowe, kwatery i biura we wszystkich głównych miastach Strefy Gazy, takich jak Gaza, Bajt Hanun, Chan Junis i Rafah. Infrastruktura cywilna, taka jak meczety, domy i szkoły, również została zaatakowana. Izrael twierdzi, że wiele z tych budynków było wykorzystywanych do składowania broni, a ataki nie były wymierzone w cywilów. Izraelska marynarka wojenna zacieśniła blokadę Strefy Gazy, czego efektem był incydent z jednostką cywilną.

Hamas zintensyfikował swe ataki rakietowe i moździerzowe przeciwko Izraelowi w trakcie trwania konfliktu, uderzając w miasta Ber Szewa i Aszdod. Zasięg rakiet tej organizacji wzrósł z 16 do 40 km. Ataki te spowodowały ofiary wśród cywilów izraelskich i straty w infrastrukturze.

3 stycznia 2009 izraelskie wojsko rozpoczęło inwazję lądową na Strefę Gazy, wykorzystując piechotę zmechanizowaną, broń pancerną i jednostki artyleryjskie, wpierane przez śmigłowce. Izraelski minister obrony Ehud Barak zapowiedział, że będzie to wojna prowadzona do samego końca, podczas gdy rzecznik Hamasu Ismail Radwant zadeklarował, że jego organizacja będzie walczyć do ostatniego tchu.

Międzynarodowe reakcje na konflikt to przede wszystkim wezwania do wprowadzenia natychmiastowego zawieszenia ognia, a także wyrazy zaniepokojenia odnośnie sytuacji humanitarnej w Strefie Gazy oraz uwagi dotyczące dostarczania tam pomocy humanitarnej. W odpowiedzi na nie, Izrael ogłosił, że każdego dnia będzie wprowadzał na trzy godziny zawieszenie broni, co jednak nie zostało zrealizowane.

8 stycznia 2009 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła Rezolucję 1860, wzywającą do natychmiastowego zawieszenia broni i wycofania żołnierzy izraelskich. Poparło ją 14 z 15 członków Rady – jeden (Stany Zjednoczone) wstrzymał się od głosu. Izraelski premier Ehud Olmert nazwał rezolucję niewykonalną z powodu powtarzających się ataków rakietowych, a Ayman Taha z Hamasu stwierdził, że ONZ nie bierze pod uwagę interesów naszego narodu.

18 stycznia 2009 między stronami konfliktu wprowadzono zawieszenie broni. W operacji zginęło 14 Izraelczyków i 1350 Palestyńczyków, w tym setki cywilów, kobiet i dzieci.