Pierwszą edycję zorganizował w 1929 roku Antony Noghes, producent papierosów i mieszkaniec Monte Carlo. Pomysł popierał ówczesny władca Książę Louis II, który stworzył organizację "Automobile Club de Monaco", której Noghes był pierwszym prezydentem. Inauguracyjny wyścig wygrał William Grover-Williams ("Williams"), który jeździł w samochodzie Bugatti. Charakterystyczny, zielony kolor nadwozia stał się w przyszłości rozpoznawalnym znakiem Brytyjczyków w sportach samochodowych.

Tor Circuit de Monaco tworzą obecnie ulice Monte Carlo i La Condamine. Trasa zawiera wiele wzniesień, ciasnych zakrętów i wąskich odcinków co powoduje, że jest to w chwili obecnej najbardziej wymagający tor w Formule 1. Kierowcy zmieniają biegi średnio co dwie sekundy, czyli 40 razy w ciągu okrążenia i około 3100 razy podczas całego dystansu. Z wielu względów tor wydaje się nie pasować do wyścigów z powodu ciasnych ulic, które praktycznie uniemożliwiają wyprzedanie. Jednakże, już wielokrotnie dochodziło tu do zażartych pojedynków. Poza tym wyścig jest najbardziej prestiżowym ze wszystkich obecnych i jego przyszłość w kalendarzu F1 jest raczej pewna.

Grand Prix Monako było jednym z tych, które zostały zorganizowane w inaugurującym Formułę 1 sezonie 1950. W sezonie 1952 wyścig odbył się ale nie był zaliczany do Mistrzostw Świata. Od sezonu 1955 wyścig odbywa się każdego roku jako eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1.