Historia Stanów Generalnych sięga 1302 roku, kiedy zostały zwołane dla rozstrzygnięcia sporu między Filipem Pięknym i papieżem Bonifacym VIII. Dotyczył on przede wszystkim podatków, jakie nałożył na duchowieństwo Filip IV. Papież wysyłał wówczas bullę do Filipa, w której w dość drastyczny sposób starał się go odwieść od tej decyzji. (Bulla zaczyna się słowami „Słuchaj, synu”)

1302 – król Francji Filip IV, zwołał trzy stany generalne Francji, które poparte przez cały kraj, pochwaliły jego odrzucenie bulli papieskiej i zwołały wielką radę do wysłuchania oskarżeń przeciw papieżowi. Silna pozycja króla pozwoliła mu na wysłanie do papieża ludzi, którzy go spoliczkowali. Były to pierwsze stany generalne we Francji.

1308 – Filip IV zwołał Stany Generalne, oczekując poparcia w sprawie likwidacji zakonu templariuszy. Władca, mający problemy finansowe, zamierzał przejąć dobra zakonne. Oskarżył templariuszy o herezję, bezczeszczenie relikwii, czary i homoseksualizm. Stany Generalne poparły projekt likwidacji zakonu. Mistrzowie zakonni na torturach przyznali się do fałszywych oskarżeń i zostali spaleni na stosie.

19 września 1356 w wyniku wygranej bitwy pod Maupertius Anglicy wzięli do niewoli króla francuskiego Jana Dobrego. W zastępstwie władzę we Francji objął delfin Karol. Królestwo francuskie przeżywało wówczas kłopoty finansowe. Karol zmuszony został wydać Wielki Ordonans (Grande Ordonance), w którym zobowiązał się do zwołania Stanów Generalnych.

Od 1614, we Francji, Stany Generalne nie zbierały się, ponieważ w systemie absolutnym naruszałyby pozycję króla. Ponadto królowie mogli nakładać podatki i zwoływać wojsko w sposób dowolny.

5 maja 1789 zebrały się Stany Generalne zwołane przez króla Francji Ludwika XVI w sytuacji kryzysu finansowego, gospodarczego i politycznego monarchii. Decyzja Ludwika XVI okazała się porażką absolutyzmu. Stany zamieniły się w Zgromadzenie Narodowe, a następnie w Konstytuantę, przyczyniając się do wybuchu rewolucji francuskiej i proklamowania republiki w 1792.

Funkcjonujący w polityce do dnia dzisiejszego podział na prawicę i lewicę ma swoje źródło w tradycji obrad Stanów Generalnych. Szlachta z kręgów dworskich zasiadała po prawej stronie tronu królewskiego, a stan trzeci po lewej. Miejsce po prawej stronie władcy było uznanym świadectwem przywilejów.