Trabant to rozwinięcie taniego i małego samochodu osobowego AWZ P70, produkowanego w tych samych zakładach od 1955 roku. W samochodzie tym zastosowano karoserię z tworzywa sztucznego zwanego duroplastem. Wykorzystanie tworzyw sztucznych podwyższyło odporność auta na korozję. Karoseria z duroplastu ma podwyższoną wytrzymałość na zgniatanie; w razie pożaru duroplast nie pali się, a jego temperatura topnienia jest zbliżona do temperatury topnienia aluminium. Poza duroplastem zastosowano też inne rozwiązania techniczne, kontynuowane w następnych modelach: małolitrażowy silnik dwusuwowy, duże szyby, stosunkowo pojemne wnętrze itp.

Pierwszą wersją pod nazwą Trabant był prototyp z 1957 roku pod nazwą P50.

Wszystkich modeli Trabanta wyprodukowano w Zwickau 3 051 485 sztuk, z których w chwili zjednoczenia Niemiec było eksploatowanych ok. 2 miliony i głównie dzięki trabantom NRD była najbardziej zmotoryzowanym krajem bloku wschodniego (w roku 1989 na jeden samochód osobowy przypadały 4 osoby).

Trabant P50 został zaprezentowany podczas targów w Lipsku w 1957 roku. 7 listopada tego samego roku z taśm montażowych zjechał pierwszy Trabant wyposażony w dwusuwowy silnik o pojemności 500 cm³ i mocy 13 kW (18 KM).

Jak u poprzednika Trabanta – P70 – poszycie wykonane było z duroplastu, lecz osadzone na stalowej konstrukcji. Rok później został wprowadzony nowy silnik Typ P50/1 o mocy 14,7 kW (20 KM) oraz nowy gaźnik 28 HB 1-1. Od maja do października 1962 roku zastosowano nowy silnik Typ P50/2. Natomiast w czerwcu zastosowano silnik o większej pojemności 594,5 cm³. Tak narodził sie Trabant 600. Model był produkowany od 1957 do 1962 roku w dwóch różnych wersjach nadwozi: Limuzyna (sedan) oraz Universal (kombi).

Ogółem wyprodukowano 131 440 sztuk wersji P50.