Cmentarz rzymskokatolicki w Dyneburgu (łot. Daugavpils katoļu kapi) – cmentarz katolicki położony w Dyneburgu o dużym znaczeniu dla łatgalskich Polaków.

Cmentarz usytuowany jest 5 km od centrum miasta na lewo od szosy prowadzącej do Petersburga przy ulicy 18 Listopada (łot. 18. novembra ielā). Otaczają go lasy oraz inne nekropolie (luterańska, komunalna, wojskowa). Ma kształt czworokąta i liczy 12 ha.

Został uroczyście otwarty przez władze miasta 16 października 1878 i poświęcony przez ks. Józefa Jałowieckiego, proboszcza kościoła w Krasławiu (ur. 1817), w 1970 zamknięto go dla pochówków.

Nekropolią opiekują się dwie parafie rzymskokatolickie w Dyneburgu: pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny oraz pw. Św. Piotra w Okowach.

Na cmentarzu znajduje się drewniana kaplica z dzwonnicą postawiona w 1883 ku czci Matki Boskiej.

Na terenie nekropolii pochowanych jest wielu Polaków zasłużonych dla Łatgalii i łotewskiej Polonii:

• Jan Mączyński (1885–1939) – dyrektor Gimnazjum Polskiego w Dyneburgu w latach 1921–1934, nauczyciel geografii i astronomii.
• Jadwiga Bażyk – nauczycielka, w latach 1945–1948 wicedyrektor ostatniej szkoły polskiej w Dyneburgu.
• Jan Wierzbicki (1888–1946) – wiceprzewodniczący Rady Miejskiej Dyneburga od 1922, poseł na Sejm Łotwy (1922–1934)
• Bolesław Ławrynowicz (1892–1971) – ksiądz rzymskokatolicki, działacz Polonii łotewskiej w dwudziestoleciu międzywojennym.

Na cmentarzu swój ostatni spoczynek znalazła również Valerija Seile (1891–1970) – łotewska nauczycielka i działaczka oświatowa, polityk, poseł na Sejm (1920–1925) i minister edukacji Łotwy.

Znalazła tutaj swoje miejsce także tablica pamiątkowa ku pamięci hrabiego Leona Platera.