Zygmunt Józef Jasiński herbu Sas (ur. 2 maja 1860 we Lwowie, zm. 1939 w Warszawie) – polski inżynier budownictwa, minister kolei żelaznych.

Syn prezydenta Lwowa Aleksandra i Marii ze Śląskich. Studiował na Politechnice Lwowskiej i Politechnice Wiedeńskiej (Technische Hochschule). Po uzyskaniu w 1883 dyplomu inżyniera budowlanego, powrócił do rodzinnego miasta i uzyskał nominację na budowniczego miejskiego. Był projektantem i budowniczym wielu linii kolejowych (np. Zagórz-Grybów, Lwów-Bełżec, Lwów-Janów-Jaworów, Tarnopol-Halicz, Stanisławów-Woronienka) oraz dworców na terenie Galicji. Pełnił też funkcje szefa departamentu w Ministerstwie Kolei (k. k. Eisenbahn-Ministerium) w Wiedniu, dyrektora dyrekcji kolei w Krakowie i Lwowie. W 1918 był delegatem rządu polskiego w Wiedniu ds przejęcia majątku kolejowego w Galicji, następnie w 1919 był delegatem Ministerstwa Komunikacji dla Galicji z siedzibą w Krakowie. Od 13 grudnia 1920 do 13 września 1921 był ministrem kolei żelaznych w rządzie Wincentego Witosa.

Zygmunt Jasiński zmarł w Warszawie najprawdopodobniej w pierwszych tygodniach po wybuchu II wojny światowej.