Zofia Bohdanowiczowa (ur. 30 kwietnia 1898 w Warszawie, zm. 13 października 1965 w Toronto) – poetka, prozaik, autorka utworów dla dzieci i młodzieży.

Studiowała na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Jako poetka debiutowała w 1921 na łamach lwowskiego pisma "Wiek Nowy". W 1938 ogłosiła powieść Droga do Daugiel, nagrodzoną przez oficynę wydawniczą Księgarnia św. Wojciecha. W latach 1939-1943 przebywała w Rumunii, Jugosławii, Włoszech i Francji. W 1943 osiedliła się w Wielkiej Brytanii, a w 1960 zamieszkała w Kanadzie.

Była laureatką Nagrody im. Anny Godlewskiej.

Wybrana twórczość

Proza

• 1936 Wschodni wiatr • Opowieść wileńska, Wilno (impr. Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, Bydgoszcz 1997)
• 1938 Droga do Daugiel, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań
• 1960 Gwiazdy i kamienie, Katolicki Ośrodek Wydawniczy "Veritas", Londyn

Poezja

• 1954 Ziemia miłości, Społeczność Akademicka Uniwersytetu Stefana Batorego na Obczyźnie, Londyn
• 1965 Przeciwiając się świerszczom, Katolicki Ośrodek Wydawniczy "Veritas", Londyn

Przekłady

• 1966 Rapsody litewskie • Maryjo, ratuj nas, Towarzystwo Polsko-Litewskie im. Adama Mickiewicza w Wielkiej Brytanii, Londyn (impr. Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza - Oddział Białostocki: Zakład Teorii i Antropologii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej, 1994)