Ziuta Hartman (ur. 5 października 1922 w Kielcach, zm. 19 maja 2015) – żydowska działacza ruchu oporu podczas II wojny światowej, członkini Żydowskiego Związku Wojskowego, uczestniczka powstania w getcie warszawskim. Honorowa Obywatelka Miasta Warszawy.

Urodziła się w Kielcach w rodzinie żydowskiej, gdzie mieszkała przy ulicy Młynarskiej 20. Uczęszczała do Żydowskiej Szkoły Powszechnej i Gimnazjum Żydowskiego, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił jej przystąpienie do matury. Została zadenuncjowana do gestapo przez Polaka za to, że nie nosiła opaski żydowskiej. Później wyjechała do Radomia i następnie do Warszawy, gdzie brała czynny udział w powstaniu w tamtejszym getcie. Była łączniczką Żydowskiego Związku Wojskowego; wielokrotnie przechodziła na stronę aryjską, skąd przenosiła broń, żywność i korespondencję. Opiekowała się rannymi w bunkrze przy ulicy Świętojerskiej. Po jego zdobyciu została wywieziona do Poniatowej, a później do Majdanka. Następnie przeniesiono ją do obozu w Skarżysku-Kamiennej. W 1944 została wywieziona na roboty przymusowe na teren Rzeszy. Trafiła do Lipska, gdzie pracowała w fabryce broni. Tam doczekała wyzwolenia na kilka dni przed oficjalnym zakończeniem wojny.

Po zakończeniu wojny wróciła do Polski i zamieszkała ponownie w Kielcach, gdzie pracowała w Komitecie Żydowskim. Cztery miesiące później razem z mężem wyjechała z Polski. Od 1952 w Izraelu. Mieszkała w pobliżu Tel Awiwu.