Zbigniew Edward Jethon (ur. 18 lutego 1929, zm. 19 stycznia 2015) − polski lekarz wojskowy, specjalista medycyny lotniczej.

Zbigniew Jethon urodził się 18 lutego 1929 roku. W latach 1949−1957 pracował w Zakładzie Fizjologii ówczesnej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Na tej uczelni w 1953 roku ukończył studia lekarskie.

W kwietniu 1953 roku został powołany do wojska jako żołnierz zawodowy i służył w armii do 1980 roku. W 1957 roku ukończył specjalizację z medycyny lotniczej pierwszego stopnia i podjął pracę w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej, początkowo był kierownikiem Pracowni Fizjologii Ogólnej. Dwa lata później uzyskał drugi stopień specjalizacji. W 1960 roku obronił stopień doktora medycyny[2]. Był stażystą w Instytucie Medycyny Lotniczej i Kosmicznej w Moskwie i w ojskowej Akademii Medycznej w Leningradzie. W 1966 roku został członkiem Komisji Biologii i Medycyny Kosmicznej w nowopowstałym Komitecie ds. Badań i Pokojowego Wykorzystania Przestrzeni Kosmicznej. W 1967 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. W latach 1967−1970 był komendantem WIML, a następnie do 1980 roku był kierownikiem Zakładu Fizjologii w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii. W 1973 roku został profesorem nadzwyczajnym.

Od 1980 roku kierował Katedrą Fizjologii Człowieka i Zwierząt na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W latach 1982-1983 był dyrektorem Instytutu Sportu w Warszawie, wtedy też otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1994-1997 kierował Kolegium Kierowników Katedr Higieny i Medycyny Zapobiegawczej. W ostatnich latach pracował w Katedrze Fizjologii Wysiłku i Higieny Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Jethon opracował fizjologiczne założenia dla konstrukcji wysokościowego ubioru kompensacyjnego pilotów, schematy adaptacji wysiłkowej żołnierzy, fizjologiczne podstawy treningu kondycyjnego pilotów, normy ekspozycji na wibracje stochastyczne i charakterystykę wydolności fizycznej żołnierzy poszczególnych służb. Jest autorem ponad 400 prac naukowych.

W 1974 roku wyróżniony nagrodą drugiego stopnia Ministra Obrony Narodowej za działalność badawczą, a pięć lat później wyróżnieniem. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarł 19 stycznia 2015 roku.