Zbigniew Iwasiewicz – (ur. 18 października 1908 w Warszawie, zm. 8 lipca 1986 w Warszawie) – polski łyżwiarz figurowy, działacz łyżwiarski; syn Jana (dyrektora Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego „Globus” oraz dyrektora Związku Cukrowni) i Franciszki z d. Donderkiewicz.

Miał wykształcenie wyższe ekonomiczne. Ukończył także podchorążówkę. W okresie międzywojennym uprawiał łyżwiarstwo figurowe, tańczył w parze ze swoją żoną Jadwigą, a w latach 1931-1933 został trzykrotnym mistrzem Polski w jeździe solowej. Był pierwszym prezesem Polskiego Związku Łyżwiarstwa Figurowego i działaczem tego związku. Zmobilizowany we wrześniu 1939 roku znalazł się na wschodnich terenach Polski, a po ich zajęciu przez Armię Czerwoną, w przebraniu kolejarza przedostał się do Warszawy.

Podczas okupacji aresztowani wraz z żoną przez gestapo, uciekli z ciężarówki wiozącej ich do obozu koncentracyjnego. Po wojnie przez pewien czas mieszkał w Gdyni, a po powrocie do Warszawy pracował w handlu zagranicznym, m.in. w Polimexie i Polservisie oraz w Zachodniej Agencji Prasowej. Znał doskonale trzy języki: angielski, francuski i niemiecki. Jest autorem publikacji "Polskie ziemie zachodnie i północne: zagadnienia morskie", Zachodnia Agencja Prasowa, 1959 (wydanej również w języku rosyjskim, francuskim, niemieckim i angielskim).

Pochowany wraz z pierwszą żoną na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, kw. H.

I żona: Jadwiga Cukiert (1912-1961) - również uprawiała łyżwiarstwo figurowe, II żona: Hanna Jastrzębiec-Kozłowska (?-2007)