Zbigniew Gut (ur. 17 kwietnia 1949 w Wymiarkach, zm. 27 marca 2010 w Saint-Jean-de-Maurienne), piłkarz polski grający na pozycji obrońcy. 11-krotny reprezentant Polski.

Zbigniew Gut w czasie kariery piłkarskiej był obrońcą takich klubów jak: Iskra Wymiarki, Promień Żary, Odra Opole i Lech Poznań. Młodziutkiego trampkarza „wypatrzył” trener Otmętu Krapkowice, b. piłkarz opolskiej Odry (podczas meczu w Żarach) Zbigniew Bania. Jemu i Ryszardowi Brożkowi (działacz Odry) zawdzięcza piłkarski awans. W 1979 roku, wyjechał kontynuować karierę piłkarską do Francji. Grał tam m.in. w Paris FC, Stade Français, Red Star 93 i Saint-Jean de Maurienne. Karierę piłkarską zakończył w 1987 roku. Wyróżniał się szybkością (100 m biegał w 11 sekund, skakał w dal ponad 7 m) i wielką pracowitością.

Reprezentacja Polski

W reprezentacji narodowej rozegrał 11 spotkań. Debiutował w meczu z NRD w 1972. 7 sierpnia 1972 Kazimierz Górski zaliczył go do grona drużyny olimpijskiej, z która zdobył złoty medal olimpijski na Olimpiadzie w Monachium. Zakończył karierę reprezentacyjną w spotkaniu ze Szwecją podczas Mundialu 1974.

Wystąpił na mistrzostwach świata w RFN (1974). W podstawowej jedenastce zagrał tylko raz – w meczu ze Szwecją (w miejsce Musiała ukaranego za niesubordynację przez trenera Górskiego), który zakończył jego reprezentacyjną karierę (wcześniej wystąpił w meczu z Haiti, w sumie na MŚ zagrał 109 minut).

Sukcesy

• Mistrz olimpijski: 1972

Życie prywatne

Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m.in. złotym (dwukrotnie) Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 27 marca 2010 roku we francuskim Saint-Jean-de-Maurienne, gdzie mieszkał od lat, w wieku 61 lat.