Cmentarz we Wrocławiu, na którym pochowani są żołnierze włoscy – jeńcy wzięci do niewoli niemieckiej, po przegranej przez Włochy bitwie pod Caporetto dnia 24 października 1917.

Budowę cmentarza rozpoczęto w roku 1927, a jej koszty pokrywał w całości rząd włoski. Złożono tu szczątki 1016 żołnierzy zmarłych w obozach jenieckich we Wrocławiu oraz w siedemdziesięciu innych miastach Dolnego Śląska i wschodnich obszarów Niemiec. Cmentarz powstał na wydzielonej z Cmentarza Grabiszyńskiego III kwaterze numer 50, w centralnej części stanął obelisk zaprojektowany przez Angelo Regrettiego, z napisem w języku włoskim: Pax – L'Italia ai suoi figli caduti nella guerra mondiale MCMXV-MCMXVIII (Pokój – Włochy swoim synom poległym w wojnie światowej 1915-1918). Uroczystość otwarcia miała miejsce dnia 2 listopada roku 1928. Pod koniec roku 1943 pochowano tu także 20 żołnierzy włoskich wziętych do niewoli po próbie odsunięcia od władzy Mussoliniego, dokonanej przez marszałka Badogliego; żołnierze ci zostali najprawdopodobniej rozstrzelani we Wrocławiu.

Obecnie kwatera ta otoczona jest terenem Parku Grabiszyńskiego.