Włodzimierz Borowski (ur 6 grudnia 1886 roku ,Mariampol - Litwa Kowieńska) oficer Wojska Polskiego i ZWZ-AK. Ukończył Gimnazjum Klasyczne w 1909 roku (Kalisz) następnie Instytut Politechniczny wydz.Elektrotechniczny w Nancy (Francja). Znał język rosyjski, litewski i francuski (jako absolwent Klasycznego Gimnazjum także grekę i łacinę).Był czlonkiem PPSu.W 1906 roku siedział 4 miesiące w więzieniu w Suwałkach jako więzień polityczny władz carskich.W 1905 roku ukończył szkołę podoficerską przy 9 Dragońskim Pułku w Mariampolu.1914-17 udział w wojnie w armii rosyjskiej - początkowo szeregowiec, potem podporucznik - szef łączności. Udział w bitwach - Nidzica 1914,nad rzeką Dubicą 1915,Postawy 1916. W 1918 roku w korpusie Józefa Dowbora-Muśnickiego (na mundurze nosił zawsze krzyżyk Dowborczyków). Ranny w lewą nogę, w prawe płuco i postrzał prawej ręki. Na temat wojny z bolszewikami nie ma danych (ankieta ewidencyjna Olsztyn po wojnie). Odznaczony: Krzyż Walecznych, francuski Croix de Guerre ,Medal za wojnę 1920 a także odznaczenia rosyjskie: Order św Anny IV stopnia, Order św Anny III stopnia,Order Stanisława III stopnia i Order Włodzimierza z mieczami. Kariera wojskowa: 1905-06 9 Pułk Dragonów Mariampol - szeregowiec; 1914 - 2 Pułk Kozaków Orenburskich - d-ca plutonu; X 1914 awans na chorążego; XII 1914-17 Sztab 6 Dywizji Piechoty - Szef Łączności Dywizji; V 1915 - awans na podporucznika; VIII 1917 - VI 1918 - I Korpus Wschodni - adjutant 7 Pułku Strzelców ; V 1919 - VII 1919 -Lublin - oficer Łączności; VIII 1919 - VI 1929 - Naczelne Dowództwo W.P. - szef telegrafii polowej; VIII 1920 - 1921 Komp.Parkowa Łączności - d-ca kompanii; VI 1920 - awans na kapitana; 1921 - XII 1921 Zap.Bat.Łączności - adiutant baonu; 1922 - zweryfikowanie do majora; 1922 - 24 1 Pułk Łączności Zegrze - d-ca baonu ; 1924 -25 1 Pułk Łączności - z-ca dowódcy pułku; 1926-29 2 Pułk Łączności - d-ca baonu; 30 XI 1929 po scysji z Piłsudskim przeniesiony w stan spoczynku. W latach XII 1929 - VI 1930 kierownik firmy Brown - Boveri w Warszawie; VI 1930 - IX 1939 Naczelnik Wydziału w Okręgowym Urzędzie Miar i Wag w Warszawie. W okresie okupacji Dowódca Okręgu AK "Obroża" . Według Wojskowego Biura Historycznego im gen broni Kazimierza Sosnkowskiego awansowany do stopnia podpułkownika (sygnatura I.481.B.11235). Jak sądzę rozkazem władz emigracyjnych w Londynie. Włodzimierz Borowski zmarł w 1958 roku, pochowany w grobie rodzinnym na Powązkach jako major WP.