Władysław Wicha (ur. 3 czerwca 1904 w Warszawie, zm. 13 grudnia 1984 w Warszawie) – działacz partyjny i państwowy w okresie PRL (minister spraw wewnętrznych, poseł I i IV kadencji).

Urodził się w rodzinie robotniczej, miał wykształcenie średnie. Od 1924 był członkiem Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), następnie działaczem Komunistycznej Partii Polski, sekretarzem komitetów okręgowych KPP (Warszawa-Lewa Podmiejska, Częstochowa-Piotrków, Łódź, Warszawa). W latach 1938-1945 pracował jako robotnik metalowiec na Zachodzie (Belgia, Francja, Hiszpania i Anglia). W 1945 powrócił do Polski, wstąpił do PPR. Był przewodniczącym Delegatury Komisji Specjalnej w Warszawie, wicedyrektorem Biura Kontroli przy Radzie Państwa. Od 1948 członek PZPR.

W latach 1949-1950 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach, w latach 1950-1952 I sekretarz Komitetu Warszawskiego. W latach 1954-1959 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR, w latach 1959-1968 członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a w latach 1964-1968 sekretarzem KC.

W latach 1952-1954 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Kontroli Państwowej, w latach 1954-1964 minister spraw wewnętrznych. W latach 1965-1969 członek Rady Państwa.

Był posłem na Sejm PRL w latach 1952-1956 i 1965-1969 (kadencja I i IV). Jego żoną była działaczka KPP Teofila z domu Lewin.