Władysław Leon Adam Feliks Sapieha (ur. 30 maja 1853 w Krasiczynie, zm. 29 kwietnia 1920 we Lwowie) – książę, ziemianin, działacz społeczny, poseł do Sejmu Krajowego i do Rady Państwa w Wiedniu.

Był najstarszym z synów Adama Stanisława Sapiehy i Jadwigi z Sanguszków Sapieżyny. Miał czterech młodszych braci: Leona Pawła, Pawła, Jana Piotra, Adama Stefana oraz dwie siostry: Marię Jadwigę i Helenę Marię.

W latach 1864-1871 uczył się w gimnazjum we Lwowie, po czym rozpoczął studia prawnicze w Berlinie, kontynuując je w Heidelbergu i kończąc znowu we Lwowie w roku 1876. Po studiach odbył roczną służbę wojskową.

W latach 1877-1882 podjął karierę urzędniczą, z której zrezygnował po usilnych namowach brata Leona, aby objąć administrowanie Krasiczynem. W 1883 został wybrany do Sejmu Krajowego, gdzie należał do klubu „Centrum” wraz z Wojciechem Dzieduszyckim i Jerzym Konstantym Czartoryskim. Działał tam w komisjach: budżetowej, górniczej, lustracyjnej i podatkowej. W wyborach 1889 nie ubiegał się o reelekcję.

Od 1883 był czynnym członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego. Działał także w wielu innych organizacjach lokalnych, m.in. Galicyjskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, Rady Szkolnej Okręgowej w Cieszanowie, Rady Szkolnej Okręgowej w Przemyślu i in.

W roku 1910 przekazał krasiczyńskie archiwum do Ossolineum.

W 1908 wybrany ponownie do Sejmu Krajowego. W 1915 wszedł w skład Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny (KBK), założonego przez jego brata, biskupa krakowskiego, Adama Stefana. W roku 1918 aktywnie uczestniczył w zarządzaniu Akademią Rolniczą w Dublanach.

Zmarł 29 kwietnia 1920 we Lwowie.

Był ojcem Leona, Józefa, Aleksandra, Adama Zygmunta, Andrzeja Józefa i Stanisława.