Władysław Czuma (ur. 1893, zm. 1963) – oficer Wojska Polskiego.

Władysław Czuma urodził się 1 maja 1893 roku w Niepołomicach. W 1913 roku zdał maturę w gimnazjum w Wadowicach, a 1 sierpnia 1913 roku został komendantem Związku Strzeleckiego w tym mieście. Od 1 października 1913 roku był słuchaczem austriackiej Szkoły Oficerów Rezerwy w Krakowie.

Po wybuchu I wojny światowej walczył jako dowódca plutonu i kompanii, był dwukrotnie ranny. Od 1 stycznia 1916 do 1 lipca 1918 roku przebywał w niewoli rosyjskiej, a 1 sierpnia wstąpił do syberyjskiej 5 Dywizji Strzelców Polskich i w Tomsku ukończył kurs akademii sztabu generalnego, uzyskując stopień kapitana. Po kapitulacji oddziału przebywał w niewoli bolszewickiej w Krasnojarsku, ale 26 marca uciekł i samotnej podróży przez Rosję przekroczył 28 maja front wojny polsko-bolszewickiej.

9 lipca został dowódcą kompanii, następnie dowodził kursem przeszkalającym dla oficerów w Kielcach. W czasie wojny zaczął w służbie w referacie II Oddziału Sztabu Generalnego. Od lutego 1921 roku dowodził kompanią szkolną, a w maju został zastępcą dowódcy pułku piechoty. W lutym 1922 roku został przeniesiony do 73 PP w Katowicach i awansowany na majora 1 lipca 1925 roku. W marcu 1931 roku trafił na dwa lata do 66 PP. Następnie do roku 1936 pracował w Centrum Wyszkolenia Piechoty, a później w 11 PP. Od września 1937 roku oficer sztabowy Górnośląskiej Brygady Obrony Narodowej. Wkrótce przed wybuchem wojny awansowany na podpułkownika.

Po kapitulacji trafił do Francji, gdzie powierzono mu dowództwo baonu. Następnie ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 3 Brygadzie Strzelców.

Po wojnie pracował na farmie w pobliżu Peterborough. Zmarł 2 października 1968 roku. Został pochowany w Wrexham, a 2 lipca 2004 roku prochy przeniesiono na Cmentarz Powązkowski w Warszawie.

Źródło: http://prepedia.wikia.com