Książę Władysław Czartoryski (ur. 3 lipca 1828 w Warszawie, zm. 23 czerwca 1894 w Boulogne-sur-Seine) – działacz polityczny na emigracji, emisariusz dyplomatyczny Rządu Narodowego przy rządach Francji, Anglii, Włoch, Szwecji i Turcji. Założyciel Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Prezes Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, członek honorowy Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Po śmierci ojca faktyczny przywódca ugrupowania Hôtel Lambert.

Syn Adama Jerzego Czartoryskiego oraz Anny Zofii Sapiehy. Herbu Pogoń Litewska, pan na Klewaniu i Żukowie.

1 marca 1855 ożenił się z Marią Amparo Muñoz (17 listopada 1834 – 19 sierpnia 1864), córką królowej Hiszpanii – Marii Krystyny Burbon i jej drugiego męża – księcia Rianzareza. Ślub miał miejsce w Malmaison, koło Paryża. Para ta była rodzicami Franciszka Augusta, późniejszego błogosławionego.

15 stycznia 1872 ożenił się ponownie w Chantilly, z Małgorzatą Adelajdą Orleańską, córką Ludwika Karola Orleańskiego, księcia Nemours, i Wiktorii Sachsen-Coburg-Kohary. Małgorzata Adelajda była wnuczką króla Francuzów – Ludwika Filipa I. Para miała dwóch synów:

• Adama Ludwika,
• Witolda Kazimierza.