Witold Rowicki, właściwie Witold Kałka (ur. 26 lutego 1914 Taganrog, zm. 2 października 1989 Warszawa) – polski dyrygent, pedagog, organizator życia muzycznego, propagator muzyki.

Do Polski przybył w roku 1923. Do szkół uczęszczał w Żywcu i Nowym Sączu.

Studiował od roku 1931 w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie skrzypce u Artura Malawskiego i teorię u dyrektora Michała Piotrowskiego.

Witold Rowicki był w grupie trzech najzdolniejszych studentów, którzy otrzymali stypendium państwowe (75 zł miesięcznie). Studenci wykonywali koncerty dla Polskiego Radia w Krakowie. Jako dyrygent zadebiutował w roku 1933. Studia ukończył w roku 1938. Po dyplomie otrzymał stanowisko profesora gry na skrzypcach w macierzystej uczelni. Okres okupacji spędził w Krakowie.

Po II wojnie światowej organizował i był kierownikiem artystycznym oraz I dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, po powrocie Grzegorza Fitelberga do kraju został jego zastępcą.

Od 1950 r. został dyrektorem artystycznym Orkiestry Filharmonii w Warszawie (obecnie Filharmonii Narodowej), z którą odbył liczne tournées zagraniczne. Prowadził wielokrotnie (do roku 1970) koncerty finałowe na Konkursach Pianistycznych im. Fryderyka Chopina.

W latach 1952-1954 prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W roku 1966 otrzymał nagrodę państwową I stopnia. W roku 1984 na Jubileuszowym Koncercie z okazji 70-lecia urodzin dyrygował orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, która wykonała między innymi IX Symfonię Ludwiga van Beethovena z Odą do Radości. W latach 1983-1985 był dyrektorem artystycznym Bamberger Symphoniker.

Ze swoimi orkiestrami nagrał ponad 100 płyt. Przykładowe nagrania z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Witolda Rowickiego:

• Muzy SX 1861 – Artur Rubinstein – Fryderyk Chopin Koncert fortepianowy F-Moll ,
• Muza SXL 0101 – Felix Mendelssohn-Bartholdy Sen Nocy Letniej i Maurice Ravel Boléro,
• Muza SX 0253 – Stanisław Moniuszko Straszny Dwór wybrane arie,
• Muza SX 1367 – Nikołaj Rimski-Korsakow Szeherezada.

Jego nagrania zdobywają nagrody także już po śmierci artysty. Patrz: Fryderyki 1999, Fryderyki 2000.

W 1954 r. z okazji 10 rocznicy Polski Ludowej został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1947 r. Prezydent RP Bolesław Bierut odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1950 r. nadał mu Order Sztandaru Pracy II klasy.