Wilhelm Friedrich Ostwald (łot. Vilhelms Ostvalds; ur. 2 września 1853 w Rydze, zm. 4 kwietnia 1932 w Großbothen koło Lipska) - niemiecki chemik i filozof, profesor chemii politechniki w Rydze (1882-1887) i chemii fizycznej uniwersytetu w Lipsku (1887-1906); ojciec Wolfganga Ostwalda.

Prowadził prace badawcze z dziedziny statyki i kinetyki chemicznej, zagadnień katalizy (definicja katalizy, utlenianie amoniaku do HNO3) teorii dysocjacji elektrolitycznej (teoria wskaźników, prawo rozcieńczeń Ostwalda, 1888), termodynamiki (rozpowszechnienie prac Gibbsa), systematyki barw.

Ostwald jest jednym z twórców nowoczesnej chemii fizycznej, założył (z van 't Hoffem) Zeitschrift für physikalische Chemie (1887) i wprowadził na uczelniach prace dyplomowe (dzisiejsze magisteria). Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii za rok 1909.

Wilhelm Ostwald wspierał ideę języka międzynarodowego. Początkowo interesował się esperantem, później także językiem ido. Część Nagrody Nobla przekazał na promocję tego drugiego.