Wiesław Jan Maniak (ur. 22 maja 1938 we Lwowie, zm. 28 czerwca 1982 w Kurczatowie, ZSRR) - polski lekkoatleta, medalista olimpijski i mistrz Europy. Specjalizował się w sprincie, zwłaszcza w biegu na 100 m.

Młodość spędził w Wielkiej Brytanii i Irlandii, gdzie mieszkał jego ojciec. Do Polski przyjechał w 1963.

Osiągnięcia

Na olimpiadzie w Tokio 1964 zajął 4. miejsce w finale biegu na 100 m, jako najlepszy z Europejczyków (przegrał tylko z czarnoskórymi biegaczami). Zdobył srebrny medal olimpijski z sztafecie 4 x 100 m (wraz z Andrzejem Zielińskim, Marianem Foikiem i Marianem Dudziakiem). Na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie 1966 zwyciężył w biegu na 100 m. Maniak zajął 4. miejsce w Halowych Mistrzostwach Europy w Madrycie 1968 w biegu na 50 m. Podczas igrzysk olimpijskich w Meksyku 1968 nie odniósł sukcesów indywidualnych, natomiast w sztafecie 4 x 100 m był w finale (8. miejsce). Uczestniczył też w Mistrzostwach Europy w Helsinkach 1971.

Czterokrotnie był mistrzem Polski na 100 m (w latach 1965, 1966, 1967 i 1971) i raz na 200 m (w 1965). Reprezentował barwy Legii Warszawa, Pogoni Szczecin i Skry Warszawa. Zmarł w trakcie pracy podczas kontraktu na budowę elektrowni w ZSRR. Został pochowany w Warszawie, na Cmentarzu Wawrzyszewskim.

Rekordy życiowe

Jego rekord Polski na 100 m z roku 1965, wynoszący 10,1 s., przetrwał 19 lat do 1984. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio uzyskał wynik 10,15 s. Niestety nie mógł on zostać uznany za rekord Polski z powodu zbyt silnego wiatru (+5,3 m/s).

Upamiętnienie

Miejski Stadion Lekkoatletyczny w Szczecinie nosi imię Wiesława Maniaka. Z inicjatywy Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość w 2008 r. na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie posadzono „drzewko pamięci" poświęcone jego osobie.