Wiesław Kopczyński (ur. 7 grudnia 1880 w Młocinach pod Warszawą, zm. 6 listopada 1934 w Warszawie) – polski urzędnik, działacz rolniczy, polityk, minister.

W 1905 ukończył Studium Rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dzierżawił majątek w guberni grodzieńskiej i administrował tamtejszymi majątkami rolnymi. W 1914 r. objął kierownictwo Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Szymanowie. W czasie I wojny światowej, po zniszczeniu stacji, wyjechał do dzierżawionego majątku na Grodzieńszczyźnie. Ewakuowany w głąb Rosji, powrócił do Polski po traktacie brzeskim (marzec 1918). Krótko zatrudniony w Centralnym Towarzystwie Rolniczym, następnie przeszedł do Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych, początkowo do Wydziału Reform Agrarnych, później był kierownikiem Wydziału Produkcji Roślinnej. Od 22 lipca 1924 do 25 kwietnia 1925 był ministrem reform rolnych w rządzie Władysława Grabskiego. Po dymisji objął kierownictwo Wydziału Drobnych Gospodarstw w Ministerstwie Reform Rolnych.

Współpracował z Instytutem Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. W ostatnich latach życia był prezesem zarządu fundacji Wieś Kościuszkowska w województwie pomorskim i członkiem Rady Związku Rolników z Wyższym Wykształceniem.