Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie (wł. Cimitero militare italiano a Varsavia) - znajduje się na Bielanach przy ul. Marymonckiej 40 naprzeciw osiedla Wrzeciono. Został założony w roku 1926. Położony pierwotnie na terenach podmiejskich, znalazł się obecnie na obrzeżu zwartej zabudowy miejskiej.

Na cmentarzu o powierzchni 0,8 ha pochowano 898 żołnierzy włoskich pojmanych przez wojska Cesarstwa Niemieckiego na froncie włoskim i zmarłych w obozach jenieckich na terenie Polski podczas I wojny światowej (w szesnastu rzędach) oraz 1415 obywateli Włoch poległych lub zamordowanych w hitlerowskich obozach jenieckich i koncentracyjnych podczas II wojny światowej, których prochy złożono na cmentarzu w latach 1957-1967.

Cmentarz został zaprojektowany przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych w Rzymie. Realizacja projektu odbyła się na koszt rządu Włoch. Z Włoch dostarczono kamienie nagrobne oraz elementy ogrodzenia. Projekt utrzymany jest w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Niewysokie ogrodzenie kamienne zdobią gałęzie wawrzynu i panoplia - tarcze legionów rzymskich.

Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci pięciu włoskich generałów zamordowanych 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej w województwie wielkopolskim.

Cmentarz był gruntownie remontowany w 1970. W tym czasie usunięto pierwotnie prowadzącą na cmentarz monumentalną bramę z piaskowca, którą zastąpiła kuta żelazna furtka. Obecnie cmentarz znajduje się pod opieką ambasady Włoch.

Cmentarz ma kształt kwadratu z dwoma krzyżującymi się pod kątem prostym głównymi alejami. Na końcu alejki wiodącej od wejścia w głąb cmentarza znajduje się ołtarz z krzyżem, za którym stoi stela z wyrytymi nazwami miejscowości, z których ekshumowano ciała poległych i pomordowanych Włochów. Po bokach od steli znajdują się ściany, za którymi są zagłębione w ziemi katakumby. Przed głównym wejściem dwa ujęcia wody wykute w kamieniu.