Wanda Polańska była uczennicą profesora Józefa Gaczyńskiego w Krakowie. Zadebiutowała w roku 1957 w Operetce Śląskiej w Gliwicach. Na tamtejszej scenie śpiewała przez sześć sezonów głównie partie w takich operetkach jak Zemsta nietoperza, Księżniczka czardasza, Król włóczęgów, Cnotliwa Zuzanna, Wiktoria i jej huzar.

W roku 1963 artystka przeniosła się do Warszawy, stając się wkrótce pierwszą gwiazdą stołecznej Operetki Warszawskiej. W operetce występowała do 1978 roku. Polańska śpiewała też gościnnie w Bukareszcie, Moskwie, Leningradzie, Kijowie i Charkowie.. Występowała również we wszystkich krajach demokracji ludowej, a także Anglii, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

Nagrywała bogaty i różnorodny repertuar dla radia i telewizji. Wystąpiła też kilkakrotnie w programach Podwieczorek przy mikrofonie w kawiarni Stolica.